[NC]รักต้องห้าม (ไคแทม) #PART3

คุณอาคนสวยถูกปล่อยให้ยืนหลังจากที่ถูกจงอินอุ้มเข้ามาภายในห้องกระจกอาบน้ำ มือหนาเอื้อมไปเปิดฝักบัวเพื่อให้สายน้ำโปรยลงมากระทบร่างกาย ก่อนจะดันร่างคุณอาให้ถอยไปชิดติดกำแพง ตรึงข้อมือทั้งสองข้างไว้ข้างศีรษะ แผ่นหลังบอบบางที่แนบไปกับผนังเย็นเฉียบทำเอาร่างเล็กขนลุกซู่ 

“เด็กทะลึ่ง” เสียงหวานเอ่ยเบาๆอย่างเขินอายเมื่อถูกสายตาร้อนแรงจ้องมองเหมือนจะกลืนกินตนเข้าไปทั้งตัว

“มีอาสวยก็ต้องทะลึ่งเป็นธรรมดา” 

เสียงทุ้มตอบกลับพร้อมกับพรมจูบไปทั่วดวงหน้าหวาน แทมินหลับตาพริ้มยอมรับสัมผัสของหลานชายอย่างเต็มใจ เอียงคอน้อยๆเมื่อจงอินซุกหน้าลงมาไซร้เขาอีกแล้ว  

“อื้มม”

 “คิดถึงนะ คิดถึงทุกวัน” 

“เหมือนกัน”

“รู้ไหมว่ามันทรมานมากขนานไหน ที่ต้องทนเห็นอาไปอยู่กับคนอื่น”

ร่างสูงผละออกจากลำคอขาว เงยขึ้นมาสบตากับแทมินด้วยสีหน้าจริงจัง ส่งผ่านทุกความรู้สึกที่อัดอั้นมาตลอดหลายปีไปให้ผู้เป็นอาได้รับรู้ว่าเขาทรมานมากแค่ไหน ใบหน้าหวานเบือนหนีไม่กล้าเล่นเกมส์จ้องตากับคนตรงหน้า เกรงว่าจะหลุดบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป 

 “ขอโทษ”

“อย่าหนีไปไหนอีกนะ ..ขอร้อง” 

มือเล็กข้างหนึ่งถูกจับมาจูบเบาๆลงบนหลังมือ ก่อนที่ร่างสูงจะยื่นหน้าเข้าไปประกบปากกับคุณอา ส่งลิ้นเรียวลิ้นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กทันทีที่ริมฝีปากสัมผัสกัน 

แทมินเปิดปากอ้ารับลิ้นร้อนที่ชอนไชเข้ามาในปากตัวเอง ริมฝีปากอิ่มถูกดูดกลืนอย่างร้อนแรงจนรู้สึกได้ว่ามันเริ่มจะบวมเจ่อ มือเล็กบิดขยับให้หลุดออกจากการจับถูกจับยึด แล้วโอบกอดร่างกายของชายหนุ่มไว้แน่นด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน 

“อื้มมม” 

เสียงหวานครางออกมาพร้อมกับปรับองศาใบหน้ารับจูบจากจงอินให้ดูดดื่มขึ้น มือบางลูบไล้ไปทั่วอกแกร่ง ร่างกายกำยำที่ไม่ได้สัมผัสมาเกือบๆจะสองปี ดูแข็งแรงขึ้นกว่าเดิมมาก ส่วนตัวเขานับวันกลับยิ่งผอมบางลงเรื่อยๆ ..โลกช่างไม่ยุติธรรม

มือหนาของจงอินเคลื่อนมาปลดตะขอกางเกงยีนส์เปียกชุ่มบนร่างกายเล็กแล้วรูดชิปลง รั้งให้มันร่วงลงไปกองกับพื้นพร้อมกับชั้นในตัวจิ๋ว เท้าของแทมินยกขึ้นเตะเบาๆให้มันออกไปห่างๆเพราะกลัวว่ามันจะเกะกะ ก่อนที่มือบางจะกระตุกผ้าเช็ดตัวของหลานให้ลงไปกองอยู่รวมกัน  

“ใจร้อน” จงอินแซวเข้าให้ เขาชอบอาแทมินเวอร์ชั่นโซฮอตแบบนี้จริงๆ   

“แล้วชอบหรือเปล่า?” 

ร่างเล็กเลิกคิ้วถามแบบไม่ได้ต้องการคำตอบ เพราะรู้ดีว่าจงอินชอบให้เขาเป็นแบบนี้มากที่สุด ร่างเล็กพลิกตัวให้แผ่นหลังกว้างเป็นฝ่ายแนบชิดติดกำแพงบ้าง ส่วนตัวเองก็ซ้อนตัวอยู่ด้านหน้าเพื่อเป็นฝ่ายควบคุมเกมส์แทน

“แทมิน ..”

“อยู่นิ่งๆนะ ห้ามเเตะต้องตัวฉัน .. ไม่งั้นอด” 

เสียงหวานเอ่ยกระซิบชิดริมฝีปาก แล้วกดใบหน้าลงไปบดขยี้ริมฝีปากหนาเสียเอง จงอินจำต้องผละมือออกจากร่างกายขาวเนียนของคุณอา เพราะคำว่า’อด’ มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน 

                ริมฝีปากอิ่มดูดดึงปากล่างสลับปากบนของคนร่างสูงไปมา จงอินพยายามควบคุมสติตัวเองไม่ให้ยกมือขึ้นมาโดนร่างกายของคนตรงหน้าที่กำลังยั่วยวนเขาให้ตะบะแตก แทมินแอบยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเคลื่อนใบหน้าลงมาไล้เลียที่ลำคอแกร่ง ฟันซี่เล็กงับเบาๆแล้วลากเป็นทางยาว จงใจแกล้งให้จงอินเสียวเล่นๆ

“อ่า อื้มม”

“ตัวใหญ่ขึ้นเยอะเลยนะ กล้ามเต็มเลย”

“ไม่ใช่แค่ตัวนะ อย่างอื่นก็ใหญ่ขึ้น”

“อะไรหรอ? อยากเห็นจัง” 

“ปากดี” 

“หึหึ”

เสียงหวานหัวเราะในลำคอ ลากลิ้นไปทั่วซอกคอแกร่ง ขบกัดบ้างเป็นบ้างครั้งบางคราว แต่แทมินก็รอบคอบพยายามไม่ทำให้มันเป็นรอย ใบหน้าหวานเคลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆจนมาถึงกล้ามอกสวยงาม และบริเวณใต้ร่มผ้าแบบนี้ แทมินก็เริ่มกดจูบหนักๆขบเม้มสร้างรอยรักอย่างเต็มที่      

 “อื้มม อาครับ ..” 

ยิ่งแทมินออกแรงขบเม้ม จงอินก็เป็นบ้า อยากจะดึงตัวบางๆเข้ามากอดแล้วกระแทกกระทั้นเข้าไปที่บั้นท้ายกลมกลึงนั่น แต่ก็ทำได้แค่ยืนเอามือจิกผนักอย่างอดทนอดกลั้น เนื้อแนบเนื้อที่เสียดสีกันไปมาปลุกเร้าให้กลางลำตัวของชายหนุ่มแข็งขืนดุดดันอยู่ที่หน้าท้องแบนราบของอีกคน

ริมฝีปากอิ่มค่อยๆลากลิ้นต่ำลง ไม่ลืมที่จะทิ้งรอยไว้ทุกที่ที่ปากอิ่มลากผ่าน รอยช้ำสีแดงปรากฏให้เห็นทั่วทั้งแผงอกกำยำ และมันกำลังจะเกิดขึ้นอีกหลายรอยเพราะตอนนี้แทมินกำลังสนุกอยุ่กับการขบกัดอยู่ที่กล้ามหน้าท้องของร่างสูง 

“ซี๊ดดส์.. โดนตัวได้ยัง”

“อื้ม ยัง”

จงอินเงยหน้ากัดปากตัวเองด้วยความเสียวซ่าน เพราะภาพเบื้องล่างที่แทมินกำลังนั่งคุกเข่ายืดตัวซุกหน้าอยู่ที่หน้าท้องของตน มันทำให้ชายหนุ่มอยากจะจับหัวทุยๆนั้นครอบปากลงไปที่ร่างกายตัวเองเสียเดี๋ยวนี้ และเหมือนคุณอาคนสวยจะรู้ใจไปเสียหมด ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมองหลานชายเป็นหวังหวะเดียวกับที่จงอินก้มลงมามองแทมินพอดี มือเล็กจึงจับแกนกายที่ขยายใหญ่เต็มที่เข้าปากตัวเองไปต่อหน้าต่อตาจงอินซะเลย

 “อ่าา แทมิน ฮื่ออ” 

เสียงทุ้มครางต่ำแข่งกับเสียงน้ำที่ไหลรินออกมาจากฝักบัว อุณหภูมิของน้ำไม่ได้ทำให้คนทั้งคู่หนาวเหน็บสักนิด แต่มันกลับทำให้อารมณ์ร้อนๆในกายของทั้งสองคนพุ่งสูงขึ้นไปอีก 

ปลายลิ้นเรียวละเลงอยู่ที่ส้วนหัวมนๆ ใช้มืออีกข้างขึ้นมาช่วยประคองส่วนที่ปากเล็กครอบครองได้ไม่หมด ที่จงอินบอกว่าอย่างอื่นก็ใหญ่ขึ้น ตอนนี้แทมินเชื่อแล้วว่ามันใหญ่ขึ้นจริงๆเพราะทันทีที่ครอบปากลงไปความยาวของลำแท่งก็ทิ่มคอของเขาจนแทบจะสำลัก

“อื้อ ไอ้บ้า ใหญ่อะไรขนาดนี้อ่ะ” 

แทมินผละปากออกมาแล้วเงยหน้าขึ้นไปบ่นกับเจ้าของร่าง จงอินที่กำลังเคลิบเคลิ้มจึงจับศีรษะเล็กกดบังให้แทมินอมมันเข้าไปในปากอีกรอบเพราะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ร่างเล็กได้แต่ตาโตอย่างตกใจเพราะจงอินไม่ใจสนใจคำขู่ของตนแล้ว แถมตอนนี้ยังเป็นฝ่ายจับศีรษะของเขาโยกเข้าๆออกๆโดยที่มีริมฝีปากอิ่มครอบแกนกายเอาไว้อยู่

“อื้อ องอิน! ไออ้า!” 

แทมินพยายามจะด่าแต่ก็ด่าไม่ได้เพราะมีของใหญ่อุดปากไว้อยุ่ ร่างเล็กขืนแรงที่มือหนากดทับลงมาเพราะจงอินเริ่มจะบังคับให้เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น มือทั้งสองข้างคอยประครองลำแท่งใหญ่พลางขยับปากเข้าออกด้วยความร้อนแรง จงอินก้มหน้าจ้องมองคนตัวเล็กที่กำลังดูดดุนร่างกายของตน มือใหญ่เลื่อนมาเสยผมที่มันตกลงมาบดบังใบหน้าสวยให้ขึ้นไปข้างบนแล้วค้างมือไว้แบบนั้น พลางออกแรงบังคับให้แทมินขยับปากให้เร็วขึ้นอีก 

“อื้ออ” เสียงหวานครางกระเส่า ส่วนหัวมนๆเริ่มจะมีน้ำปริ่มออกมาจนแทมินรู้สึกได้ 

“เร็วกว่านี้ได้ไหม อื้ม”

จงอินปล่อยให้แทมินอมๆเลียๆกายแกนของตนอยู่สักพักก็ชักจะทนไม่ไหว มือหนาดันศีรษะเล็กออกแล้วดึงแขนแทมินให้ลุกขึ้น ก่อนจะกลับตัวช้อนร่างเล็กขึ้นมาแนบเกี่ยวเข้ากับเอวด้านหน้าแล้วดันแทมินให้ติดกำแพงเหมือนในตอนแรก

“ไม่ไหวแล้ว ขอเถอะแทมิน”

 “อ๊า! เจ็บนะ!” 

แทมินร้องเสียงหลงเมื่อนิ้วเรียวยาวของจงอินกดเข้ามาในช่องทางด้านหลังของตนพร้อมกันทีเดียวสองนิ้ว ร่างสูงยิ้มมุมปากให้คนที่ถูกอุ้ม ก่อนจะประกบจูบบดขยี้กับริมฝีปากอิ่มอีกรอบ

“อื้ออ ฮื่ออ!” 

ร่างเล็กครางประท้วงจะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้เพราะตัวลอยอยู่เหนือพื้น แผ่นหลังก็แนบชิดอยู่กับกำแพง ถ้าดิ้นแรงก็กลัวจงอินจะรับน้ำหนักไม่ไหวแล้วปล่อยเขาให้ร่วงลงพื้น จึงทำได้แค่ใช้มือเกาะไหล่หนาไว้แน่น เรียวขาขาวๆก็เกี่ยวอยู่ที่สะโพกหนาอย่างมั่นคง … อะไรจะเสียวเบอร์นี้

จากสองนิ้วจงอินก็เพิ่มเป็นสามนิ้ว ดันแทมินให้ติดผนักมากขึ้นอีกนิดเพราะตนใช้แขนเพียงข้างเดียวในการอุ้มร่างเล็กๆของคุณอาคนสวย นิ้วยาวหมุนคว้านพลางชักเข้าชักออกถี่รัว เล่นเอาแทมินต้องระบายความเสียวซ่านโดยการดูดแรงที่ริมฝีกปากหนาของจงอิน

“อ๊ะๆ อ๊าา ..อ๊า”

เมื่อช่องทางเริ่มขยาย นิ้วยาวทั้งสามนิ้วจึงถอนออกมาและแทนที่ด้วยอะไรที่ใหญ่และยาวกว่านั้นหลายเท่า จงอินจ่อแกนกายของตนเข้าที่ปากทางคับแคบ ใช้ส่วนหัวลากผ่านห่วงสีหวานไปมาให้แทมินใจเต้นกระสับกระส่าย ร่างเล็กหน้าแดงก่ำ ทอดมองจงอินด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมาเบาๆ

“ใส่เข้ามา…”

“ขอร้องสิ”

“บอกให้ใส่เข้ามา” มือเล็กตีเพี๊ยะ เพราะจงอินเอาแต่ดันอยู่ที่ด้านนอก แถมแกล้งถูไปถูมาแต่ไม่ยอมสอดใส่เข้ามาเสียที

“อ้อนสิ ทำหน้าอ้อนให้ดูก่อน” จงอินลีลาทั้งที่ตนก็แทบจะควบคุมร่างกายไม่ไหวอยู่แล้ว

“……….” 

แทมินกัดริมฝีปากตัวเองอย่างช่างใจ จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของหลานชายด้วยสายตาเชิญชวน มือที่จับอยู่ตรงไหล่ย้ายไปเกี่ยวคล้องต้นคอร่างสูงเอาไว้ พลางซบหน้าลงที่ไหล่หนาอย่างออดอ้อน

“ที่รัก รักเค้าไหม?” เสียงหวานเอ่ยถาม

“ระ ..รักสิครับ” 

คุณอาคนสวยมาไม้นี้ คุณหลานก็แทบจะไปต่อไม่ถูก จงอินกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเพราะเมื่อกี้เขาเกือบจะลืมตัวปล่อยแทมินลงพื้นอยู่แล้ว .. คำว่าที่รักกำลังทำให้ใจของเขาสั่นและเต้นไม่เป็นจังหวะ 

“แล้วคิดถึงเค้าไหม?” 

“ที่สุด”

“งั้นก็กอดเค้าเร็วๆสิ เค้าอยากโดนกอด.. อ๊าา!!!” 

ไม่ต้องรอให้แทมินพูดจบ จงอินก็ดันแกนกายของตนเข้าไปในช่องทางด้านหลังของคนชอบยั่วทันที แทมินขมวดคิ้วมุ่นทั้งเจ็บทั้งจุกจนร้องไม่ออก 

“หึ บอกให้อ้อน ไม่ได้ให้ยั่ว” ใบหน้าคมคายก้มลงมาพูดกับคนที่ซบอยู่ที่ไหล่ของตน แทมินช้อนตาขึ้นมองก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจูบเบาๆ

“อยากเห็นเด็กคลั่ง”

“ครับคุณอา ผมจะคลั่งทั้งคืน คุณอาไม่ต้องเป็นห่วงนะ”  

 “อ๊ะ อื้อออ...”

                สิ้นเสียงของหลานชาย จงอินก็เริ่มขยับกระแทกเข้าไปในตัวของแทมินทันที ร่างเล็กหลับตาซบหน้าลงที่ลาดไหล่ของจงอิน แขนเรียวกอดรัดลำคอแกร่งแนบแน่นจนแทบจะกลายเป็นคนๆเดียวกัน

 “อ่าา จงอิน อื้ออ” 

 “เจ็บไหม?” 

 “เจ็บ”

 “เจ็บก็ต้องทน เพราะเด็กกำลังคลั่ง”

 “เด็กเกเร! อ้ะๆ.. อื่ออ” 

นึกว่าจะใจดีผ่อนแรงให้ที่แท้ก็กวนประสาท แทมินค้อนใส่ไปหนึ่งรอบก่อนจะร้องครวญครางไม่เป็นภาษาเมื่อจงอินเร่งจังหวะ

สองแขนกำยำโอบอุ้มร่างเล็กไว้ด้วยมือทั้งสองข้างอย่างมั่นคง จับร่างกายของแทมินขยับเข้าออกพร้อมกับกระแทกกายสวนเข้าไปอย่างหนักหน่วง .. เสียงครางหวานหูดังก้องไปทั่วห้องน้ำ

“ฮื่ออ เบาๆหน่อย” 

ร่างเล็กร้องขอ ยื่นหน้าเข้าไปจูบกับจงอิน ลิ้นเล็กสอดเข้าไปในโพรงปากชื้น ไล่ต้องลิ้นหนาให้จนมุมบ้าง...  ส่วนอ่อนไหวของแทมินเริ่มจะมีน้ำเยิ้มออกมา มันสั่นระริกเหมือนอยากจะปลดปล่อย  และจงอินก็รู้ดีจึงรีบเร่งจังหวะ ไม่นานนักแทมินก็กระตุกเกร็ง ปลอดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องของคนอุ้ม แต่สายน้ำที่เปิดทิ้งไว้ก็ชำระล้างมันออกไปภายในไม่กี่วินาที

 “อ่า ..” แทมินคราวกระเส่า หมดเรี่ยวหมดแรงอยู่ในอ้อมแขนอบอุ่น

“อย่าพึ่งหลับ” จงอินกระซิบบอก กระแทกกายลงไปย้ำๆ ช่องทางคับแคบของแทมินตอดรัดเขาดีเหลือเกิน

 “ใครจะไปหลับลง อื้ออ” 

 “อื้ม รัดแน่นดีจัง” 

ใบหน้าคมคายก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ ขบเม้มสร้างรอยเพิ่มเติมเพื่อตีตราความเป็นเจ้าของ ริมฝีปากหนาพรมจูบต่ำลงมาที่เนินอกขาวๆยั่วยวนสายตา ส่งลิ้นร้อนไล้เลียและขบกัด จนเกิดเป็นรอยช้ำสีแดงเข้มเต็มไปทั่วบริเวณ

                จงอินขยับกายเข้าออกด้วยจังหวะถี่ระรัว สวนกายกระแทกเข้าไปในร่างเล็กอย่างเมามันส์ ห่วงสีสวยตอดรัดเป็นจังหวะผสมกับเสียงเนื้อกระทบกัน

ช่องทางคับแคบถูกเสียดสีกับแกนกายใหญ่โตจนรู้สึกแสบ แทมินหลับตาลงอีกครั้งปล่อยให้หลานชายเก็บเกี่ยวความสุขจากร่างกายตัวเองให้สมกับที่ห่างหายกันไปนาน จงอินกระแทกย้ำๆอยู่อีกสักพักก็ปลดปล่อยออกมาทั้งที่ยังไม่ทันถอนแกนกายออกมา

“ฮื่อ”

ริมฝีปากหนาจูบหนาผากเนียนเบาๆปลอบประโลมให้แทมินรู้สึกดี ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดน้ำแล้วอุ้มแทมินออกมาข้างนอกด้วยสภาพเปียกปอนกันทั้งคู่

“อ๊ะ จะทำอะไรอีก!”

แทมินตกใจที่อยู่ๆจงอินก็ถีบเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งกระเด็นไปชนกับเตียงดังโครม แล้วปล่อยเขาให้ยืนด้วยตัวเอง มือหนากวาดขวดต่างๆที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งให้ร่วงหล่นไปกองกับพื้น แทมินมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าจงอินทำแบบนี้เพื่ออะไร

“เหลืออีกสี่รอบ ลืมแล้วหรอ?”

“ห้ะ! อย่าบอกนะว่า ..อ๊า ไม่นะ ทำไมต้องทำตรงนี้ด้วย”

แทมินโวยวายลั่นเมื่อถูกจงอินจับให้ยืนหันหลัง แล้วกดเขาให้โน้มตัวลงไปแนบกับโต๊ะเครื่องแป้งโล่งๆ  บั้นท้ายกลมกลึงถูกมือใหญ่ขย้ำอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนที่ร่างสูงจะแทรกกายเข้ามาโดยที่แทมินยังไม่ทันตั้งตัว

“อื้ออ จงอิน ~” ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัว ช่องทางที่พึ่งจะโดนใช้งานไป ตอนนี้ถูกจงอินรังแกอีกแล้ว

“ขาวจัง”

“บ้า” แทมินเขินหนัก ไม่รู้หรอกว่าจงอินหมายถึงอะไรที่ขาวแต่เล่นมาพูดแบบนี้ ในเวลาแบบนี้ ใครบ้างจะไม่เขิน 

ร่างสูงหัวเราะร้ายๆในลำคอ แล้วกระแทกกายเข้าไปแรงๆ แทมินกัดปากซี้ดลั่นห้องเพราะแรงที่กระแทกเข้ามา มันทำให้มันเสียวซ่านไปทั้งตัว 

“เงยหน้ามองตัวเองในกระจกสิ” 

“ไม่!” แทมินปฏิเสธทันควัน ใครมันจะกล้ามองตัวเองตอนนี้กันเล่า!

“อย่าดื้อสิครับอา สีหน้าเวลาอาโดน ..”

“อย่าพูดนะ หยุดเดี๋ยวนี้ ห้ามพูด!”

ร่างเล็กพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่จงอินจะพูดคำทะลึ่งจบ หลานชายหรี่ตามองคุณอาผ่านกระจกแล้วโน้มกายลงไปเชยคางของแทมินให้เงยขึ้น

“เนี่ยดูดิ โคตรเซ็กซี่เลย” พอเห็นว่าแทมินเผลอสบตากับตนในกระจก จงอินก็กระแทกแกนกายเข้าไปเน้นๆให้แทมินกรีดร้องออกมา 

“อ๊าาาา เล่นอะไรเนี่ย”

แทมินทำท่าจะฟุบหน้ากลับลงไป แต่จงอินก็จับบังคับให้แทมินเงยขึ้น ภาพที่สะท้อนอยู่ในกระจกเล่นเอาขาเรียวอ่อนยวบจนจงอินต้องช่วยประคองเอาไว้ 

เขากำลังยืนโก้งโค้งเท้าโต๊ะเครื่องแป้ง ให้จงอินสอดใส่แกนกายเข้ามาภายในภายในร่าง และจงอินก็กำลังกระแทกกระทั้นเข้ามาด้วยสีหน้าสะใจสุดๆ แทมินมองหน้าตัวเองที่สะท้อนอยู่ก็พบว่ามันแดงก่ำ ดวงตาหรี่ปรือจนแทบจะลืมไม่ขึ้น ริมฝีปากบวมเจ่อ .. ความรู้สึกหวิวตรงท้องน้อยแล่นเข้ามาทันทีที่ได้เห็นฉากสยิวนี้กับตา

“ก็อาน่ารัก ผมอยากให้อาเห็นหน้าตัวเอง”

ร่างสูงพร่ำชมคุณอาคนสวยแล้วโน้มตัวลงไปสูดดมความหอมหวานจากร่างกายขาวนวลเนียน ริมฝีปากขบเม้มตีตราความเป็นเจ้าของไปทั่วทั้งแผ่นหลังบอบบาง

“อ๊ะ อ๊า.. ฮื่อออ”

ยิ่งสบตากับจงอินในกระจก แทมินก็ยิ่งเสียวในช่วงท้อง ร่างเล็กกัดปากตัวเองจนห้อเลือด จ้องมองจงอินที่กำลังขยับกายเข้าออกถี่รัวอยู่ตรงบั้นท้ายของตัวเอง

ซอกคอขาวถูกซุกไซร้อีกครั้งและครั้งนี้แทมินก็เห็นเต็มๆสองตาว่าตัวเองทำหน้าเร้าอารมณ์ขนาดไหน ร่างสูงแค่นหัวเราะ ช้อนสายตาขึ้นมองหน้าคุณอาคนสวย แล้วจูบลงไปที่กลุ่มผมนุ่มอย่างรักไคร่

“ทำหน้าแบบนี้ ระวังจะไม่ได้นอน”

“อื้ออ อ่า.. จะยืนไม่ไหวแล้ว”

“อื้ม แปปนะครับ ใกล้แล้ว.. อารัดผมแรงๆเลยสิ” 

สองร่างยืนสบตากันผ่านภาพสะท้อนตรงหน้า จงอินกัดฟันแน่น ส่งแกนกายเข้าไปในตัวแทมินเน้นๆทุกดอกพลางเร่งจังหวะให้ถี่ขึ้น เร็วขึ้น .. แทมินขมวดคิ้วร้องคราญเสียงหวานลั่นห้องอย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ส่วนนั้นของจงอินแทรกผ่านเข้ามาทั้งลึกทั้งแรงจนร่างเล็กทนความเสียวไม่ไหว ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง

“อ่า ..ฮื่อ ไม่ไหว” 

จงอินส่งสายตาเจ้าชู้ไปให้ร่างเล็กพร้อมกับออกขยับเข้าออกให้ถี่ขึ้น ฝังแกนกายจมลึกเข้าไปในช่องทางสีสวยให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่นานนักจงอินก็กัดฟันกระตุกวาบ หลั่งน้ำรักออกมาในที่สุด

 ร่างบางทรุดลงกับพื้นทันทีที่คนด้านหลังปลดปล่อยภายในตัวของเขาเป็นครั้งที่สอง แทมินขาอ่อนยวบทรงตัวยืนต่อไปไม่ไหว

"อื้อ พักก่อน" ร่างเล็กขืนตัวเมื่อหลานชายทำท่าจะดึงตนเองขึ้นมากระทำรักอีกรอบ 

"อย่าขี้โกง พึ่งสองรอบเองนะ" จงอินมุ่ยหน้า พยายามดึงต้นแขนคุณอาคนสวยให้กลับขึ้นมายืนดีๆ 

"เหนื่อย ค่อยต่อวันอื่นได้ไหม?" แทมินเงยหน้ามองร่างสูงด้วยท่าทีออดอ้อน เเขนเรียวตวัดกอดท่อนขาแข็งแรงของจงอินเพื่อขอความเห็นใจ 

"ไม่ได้!"

"งื้อ อายืนไม่ไหวแล้วจริงๆ" จากที่กอดเฉยๆก็ถูหน้าเบาๆเหมือนกับลูกแมวตัวน้อยที่กำลังอ้อนเจ้าของไม่มีผิด แต่ยิ่งแทมินทำแบบนี้ จงอินก็ยิ่งยกยิ้มอย่างพอใจ

"งั้นไปนอนบนเตียง"

"ไม่เอา.. นะๆค่อยทำต่อพรุ่งนี้นะ"

"ไม่!"

"ไม่สงสารอาหรอ? อาไม่ได้ตัวใหญ่แรงเยอะเหมือนจงอินนะ”

        แทมินยังใช้ไม้อ่อน มั่นใจสุดๆว่าถ้าอ้อนไปเรื่อยๆจงอินก็จะใจอ่อนไปเอง หารู้ไม่ว่าคนที่ยืนอยู่กำลังจ้องมองต้นขาขาวๆของคุณอาด้วยสายตาที่แทบจะกลืนกิน

“แทมิน จะลุกดีๆหรือจะลุกด้วยน้ำตา?”

“จงอินอ่า .. อ้ะ! ไม่ๆปล่อยยยยยยย”

          ร่างบางถูกช้อนตัวขึ้นอุ้มและถูกปล่อยลงบนเตียงกว้าง กายเล็กกระทบกับฟูกนิ่มก่อนที่คนตัวสูงจะลงมาทาบทันแทบจะทันที ดูเหมือนว่าตอนนี้จงอินจะกำลังหน้ามืดตามัวถูกร่างกายขาวนวลเนียนครอบงำจิตใจอยู่ แทมินพูดอะไรไปจึงไม่เป็นผลอะไรทั้งนั้น 

          ร่างหนาแทรกตัวอยู่ตรงกลางหว่างขาเรียว จับมันแยกออกกว้างเพื่อจะสอดใส่ความเป็นชายของตัวเองเข้าไปอีกรอบ แทมินเม้มปากแน่นเตรียมตัวรับชะตากรรม แต่แล้วเสียงออดหน้าห้องที่ดังขึ้นเป็นรอบที่สองของวันก็ช่วยขัดจังหวะเอาไว้เสียก่อน

“อุ้ย.. ใครมากันนะ เดี๋ยวอาไปเปิดประตูเอง” แทมินเตรียมจะพลิกกายหนี แต่ข้อเท้าเล็กก็ถูกจงอินยึดไว้อย่างแน่นหนาพลางจับขาเรียวให้แยกออกกว้างเหมือนเดิม

“ปล่อยให้ยืนรอไปอย่างนั้นแหละ” จงอินดึงดันที่จะใส่ร่างกายตัวเองเข้ามา แต่เสียงออดก็ดังขึ้นมาอีก

ตื้อดึ่ง ตื้อดึ่ง ตื้อดึ่ง

“..........” 

ร่างเล็กนอนมองหน้าหลานชายตาปริบๆว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี เพราะคราวนี้คนที่อยู่หน้าห้องกดออดติดกันถึงสามครั้ง 

“แม่งเอ๊ย!”

          

          เสียงทุ้มสบถเสียงดังอย่างหัวเสียจ้องมองแทมินที่นอนตาเยื้อม ริมฝีปากบวมเจ่อ ใบหน้าแดงก่ำแล้วก็รู้สึกเสียดาย โน้มตัวลงไปบดขยี้ริมฝีปากอิ่มอย่างดูดดื่มอีกรอบ

“อื้ออ พะ ..พอ” 

          มือเล็กยันอกกว้างของหลานชายออก จงอินผละตัวออกเคลื่อนริมฝีปากขึ้นไปจูบขมับชื้นเหงื่อของแทมินหนึ่งที พลางกระซิบที่ข้างหู

“อย่าคิดว่าจะรอดนะครับคุณอา” 

-อ่านจบแล้ว กลับไปคอมเม้นนิสนุงเนอะ >> จิ้มเพื่อกลับไปหน้าฟิค