ริมฝีปากหนาขบเม้มสร้างรอยรักลงบนลำคอเรียวไปทั่วบริเวณ
แทมินนอนหลับตาปี๋คำว่ากัดของโอปป้าก็คือไอ้แรงดูดที่กำลังทำอยู่ใช่มั้ย? โอปป้ากอดแทมินและก็จูบแทมินอีกแล้ว
“อื้อ โอปป้า”
“ชอบหรอ?”
ร่างสูงงับเบาๆที่ใบหูเล็กพลางไล่ริมฝีปากมาคลอเคลียที่แก้มใสสีชมพูระเรื่อของเด็กน้อยสุขภาพดี
แทมินพยักหน้าช้าๆไม่กล้าลืมตาขึ้นมาดูว่าร่างกายของตนกำลังถูกโอปป้าทำอะไรอยู่
“ถ้าชอบก็ตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆ จะได้ทำแบบนี้กันทุกวันเลยดีมั้ย?”
“ทุกวัน โอปป้าจะกอดหนูทุกวันเลยหรอ”
ตากลมค่อยๆลืมขึ้นมามองหน้าจงอินช้าๆ ร่างสูงสบตากับเด็กน้อยก่อนจะกดจูบลงไปบนริมฝีปากอิ่มที่น่าหมั่นเขี้ยวแรงๆหนึ่งที
“อื้ม ทุกวันเลย ..จะกอดหนูทุกวันเลย”
เสียงแหบพร่าพูดขึ้นในขณะที่มือหนาเริ่มจะปลดเปลื้องชุดนักเรียนของแทมินออก
เสื้อกักตัวเล็กถูกถลกออกจากหัวไปก่อน ตามด้วยเน็คไทด์ลายทางและค่อยปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออกทีละเม็ด
“หนูเป็นซาแซงนะ หนูนิสัยไม่ดี ทำไมโอปป้าถึงกอดหนูล่ะ.. อื้มม”
เสียงหวานเอ่ยถามเสียงเบาหวิวเมื่อริมฝีปากหนาก้มลงมาดูดที่เม็ดเล็กๆบนหน้าอกตัวเอง
ปลายลิ้นหมุนวนอยู่รอบเม็ดสีหวานก่อนจะดูดแล้วขบมันจนแทมินต้องร้องออกมา
“อ่า โอปป้า.. อย่ากัดตรงนี้ อื้อ”
มือเล็กขยุ้มลงไปบนหัวของคนที่ซุกหน้าอยู่ตรงหน้าอก
จงอินใช้ปากดูดดึงยอดอกของเด็กน้อยจนพอใจแล้วค่อยๆเคลื่อนใบหน้าขึ้นมาประกบจูบกับแทมินอีกครั้ง
“จะกัดทั้งตัวนั่นแหละ ห้ามดื้อ ไม่งั้นฉันไม่กอดนะ”
กระซิบชิดริมฝีปากอิ่มแล้วบดขยี้ลงไปด้วยความหมั่นเขี้ยว
ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กกวาดต้องน้ำหวานรสเลิศอย่างกระหายหิว
แทมินหลับตาพริ้มเผยอปากออกให้จงอินส่งลิ้นเข้ามาได้เต็มที่
“โอปป้ากอดแทมินนะ แทมินรักโอปป้านะ”
แขนเรียวโอบกอดจงอินไว้แน่นแทนคำพูดที่พูดออกมาจากใจจริง เขารักจงอินเหลือเกิน
รักแบบที่ไม่เคยรักใครมาก่อน รักจนเก็บเอาไปนอนฝันและต้องตามติดชีวิตจงอินทุกฝีก้าว
รู้ว่าสิ่งที่ทำมันเป็นเรื่องไม่ดีแต่แทมินก็ห้ามใจไม่ได้จริงๆ
จงอินไม่ตอบอะไรร่างสูงเพียงแค่ผละตัวออกมายิ้มให้แทมินแล้วจูบกับร่างเล็กไปเรื่อยๆ
มือหนาลากต่ำลงมาที่หน้าอกขาวแวะทักทายยอดอกสีสวยแล้วลากเลยลงมาที่ขอบกางเกงนักเรียน
ตะขอสีเงินถูกปลดออกก่อนที่จงอินจะลุกขึ้นมาจัดการถอดมันออกไปให้พ้นทางพร้อมกับเสื้อนักเรียนที่ยังลงเหลืออยู่บนร่างกาย
ร่างกายเปลือยเปล่าที่นอนเขินอายอยู่ตรงหน้าทำเอาจงอินต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอเพราะผิวของเด็กหนุ่มมันช่างขาวแถมยังนวลเนียนไปทั้งตัว
สายตาเจ้าชู้แบบที่แทมินไม่เคยเห็นโลมเลียไปทั่วร่างจนแทมินหน้าแดงก่ำที่โดนโอปป้าจ้องแบบนั้น
“ลุกขึ้นมานั่งนี่เร็ว”
จงอินนั่งขัดสมาธิแล้วตบลงที่ตักตัวเองเป็นเชิงว่าให้แทมินลุกมานั่งที่นี่
ร่างเล็กกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆก่อนจะลุกขึ้นมานั่งคร่อมบนขาของจงอินอย่างว่าง่าย แขนเรียวยกขึ้นมาโอบรอบลำคอแกร่งเอาไว้หลวมๆเพราะไม่รู้ว่าจะเอามันไปไว้ตรงไหน
ซึ่งมันก็ถูกใจจงอินมากเลยทีเดียว
“น่ารัก” คนตัวสูงเอ่ยปากชมพลางให้รางวัลแทมินโดยการหอมแก้มเนียนของเด็กหนุ่มฟอดใหญ่
“งือ เหมือนฝันเลย” แทมินยังเพ้อไม่เลิก
ตาแป๋วๆยังจ้องมองหน้าจงอินไม่ละสายตาไปไหน
“หึ เด็กจริงๆ”
ร่างสูงก้มลงไปดูดดึงยอดอกสีหวานอีกครั้ง ใช้แขนของตัวเองรองรับแผ่นหลังบอบบางเอาไว้เพื่อที่จะให้แทมินเอนตัวแอ่นหน้าอกให้เขาหยอกล้อกับมันได้ถนัด
รอยแดงเกิดขึ้นทั้วทั้งหน้าอกสีขาวหลายรอยก่อนที่จงอินจะกลับมาให้ความสนใจกับซอกคอหอมจูบย้ำๆพลางลากมือไปทั่วกายเล็ก
“อื้ม ฮื่อ”
ฝ่ามือใหญ่ลากไล้มาที่ด้านหน้าเลื่อนลงไปลูบบริเวณท้องน้อยแทมินเสียวจนหลุดครางออกมาเสียงแผ่วเบา
ก่อนที่จะโดนมือเดิมกอบกุมส่วนอ่อนไหวกลางลำตัว ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก
“อ๊ะ.. โอปป้า!”
“กลัวหรือเปล่า? จะทำเบาๆไม่ต้องกลัวนะ”
ริมฝีปากหนาจูบเบาๆไปที่ขมับชื้นของเด็กหนุ่ม ใบหน้าสวยซบลงบนไหล่แกร่งพลางโอบรัดจงอินให้แน่นขึ้น
“แทมินรักโอปป้า แทมินไม่กลัว แทมินจะยอมโอปป้าทุกอย่าง”
“งั้นหนูก็ต้องเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซนนะคะ แล้วโอปป้าจะรักหนู
จะให้หนูเป็นยิ่งกว่าแฟนคลับอีก โอเคมั้ย?” จงอินกระชับอ้อมกอดตอบแทมิน
ใบหน้าคมคายยิ้มอย่างถูกใจในความไร้เดียงสานั้น
“ถ้าเป็นเด็กดี หนูจะได้อยุ่กับโอปป้าใช่รึเปล่า พ่อจะดุมั้ย”
“ไม่ดุ แทมินมาอยู่ที่นี่ทุกวันยังได้”
“งั้นหนูจะตั้งใจเรียน จะไม่ดื้อไม่ซน หนูจะได้อยู่กับโอปป้าทุกวันเลย”
มือที่กอบกุมอยู่ที่กลางลำตัวของแทมินค่อยๆออกแรงขยับช้าๆ
ร่างเล็กที่ไม่เคยโดนอะไรแบบนี้มาก่อนกัดปากแน่นด้วยความเสียวซ่าน
ยิ่งจงอินขยับแรงขึ้นแทมินก็ยิ่งกอดจงอินแน่นขึ้น
“อ๊า ฮื่ออ”
หน้าหวานซุกอยู่ที่ลำคอแกร่ง
ส่งเสียงร้องออกมาอย่างไม่นึกอายเพราะจงอินขยับมือถี่รัวจนกลั้นความเสียวซ่านไว้ไม่ไหว
ร่างสูงยิ้มมุมปาก ขบเม้มใบหูนิ่มและซอกคอขาวไปเรื่อยๆก่อนจะดันแทมินให้นอนลงไปบนเตียงนุ่มเหมือนเดิม
“อ่า โอปป้า หนูเสียว”
นิ้วเรียวจิกผ้าปูที่นอนจนมันยับยู่ยี่คามือ เรียวขาขาวแยกยกขึ้นมาตั้งฉากกับพื้นเตียง
เป็นโอกาสดีที่จงอินจะพาตัวเองเข้าไปนั่งแทรกอยู่ตรงกลางหว่างขานั้น ชองทางด้านหลังที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ากำลังยั่วยวนให้จงอินสติเตลิดอยากจะส่งกายเข้าไปกระแทกกระทั้นให้หนำใจแต่ก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่าแทมินยังเด็ก
และเขาก็ไม่ควรสอนให้แทมินเป็นเด็กใจแตกด้วยวิธีนี้
“ร้องออกมาสิ ร้องดังๆ”
“อา อื้อ ..”
กายบางบิดเร้าด้วยความทรมาน ความรู้สึกแปลกใหม่ที่จงอินทำให้เล่นเอาแทมินอ่อนปวกเปียก
นอนมองร่างสูงสายตาหวานเชื่อม ใบหน้าขาวเนียนกลายเป็นสีแดงจัดเพราะแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา
จงอินเองก็กำลังจะทนไม่ไหวเพราะสิ่งที่ล่อหน้าล่อตาอยู่มันสวยงามมากเกินไปจึงโน้มตัวลงไปจูบกับคนตัวเล็กอีกครั้ง
นิ้วหัวแม่มือถูกส่งไปกดบี้ตรงส่วนหัวที่ปริ่มน้ำของแทมิน
ร่างเล็กแอ่นกายกระสับกระส่ายจวนจะปลดปล่อยเต็มที่
เรียวขายาวถูกจับแยกออกให้กว้างขึ้นและมือข้างที่ว่างของจงอินก็ค่อยๆกดนิ้วที่หนึ่งลงไปในผนังอ่อนนุ่มนั้น
“อ๊า! เจ็บ ฮืออ เจ็บ!!”
แทมินน้ำตาไหลพราก ทำท่าจะลุกขึ้นหนีเพราะความเจ็บจนทนไม่ไหว ร่างสูงจึงรีบจับยึดเอวบางเอาไว้ก่อนที่แทมินจะหนีไปได้
ช่องทางที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำมาก่อนกำลังโดนนิ้วยาวของจงอินกดเข้ากดออกแถมส่วนอ่อนไหวด้านหน้ายังโดนมือใหญ่กอบกุมรูดขึ้นรูดลงถี่รัว
แทมินเงยหน้าจนสุดคอกัดริมฝีบางอิ่มจนห้อเลือด เขาทนไม่ไหวจริงๆ …
ร่างสูงช่วยบรรเทาความเจ็บและตกใจด้วยการประกบจูบกับแทมินอย่างดูดดื่มเผื่อว่ามันจะทำให้เด็กหนุ่มเลิกสนใจส่วนล่างไปสักพัก แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเพราะแทมินยังมีสีหน้าเจ็บปวด จงอินจึงจำใจต้องถอนนิ้วออกมา เห็นทีว่าเด็กน้อยของเขาจะยังไม่พร้อมจริงๆ
"ไม่ทำแล้วๆ ไม่ต้องร้องนะ"
"ฮืออ หนูเจ็บ ไหนโอปป้าบอกว่าจะทำเบาๆไง"
น้ำตาสีใสไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวย ร่างเล็กเบ้ปากร้องไห้ดูน่าสงสารและน่าตลกไปพร้อมๆกัน
น้ำตาสีใสไหลรินออกมาจากดวงตาคู่สวย ร่างเล็กเบ้ปากร้องไห้ดูน่าสงสารและน่าตลกไปพร้อมๆกัน
"ขอโทษ ไม่ทำแล้ว ขอโทษนะครับ"
จูบซับน้ำตาให้เด็กขี้แยแล้วประคองร่างเล็กขึ้นมากอดปลอบไว้แนบอก แต่มือหนาก็ยังไม่หยุดขยับ แทมินฟุบหน้าลงที่ไหล่กว้างอีกครั้ง ก้มมองส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวที่กำลังถูกรูดขึ้นรูดลงอย่างรวดเร็วแล้วก็หายใจไม่ทั่วท้อง
จูบซับน้ำตาให้เด็กขี้แยแล้วประคองร่างเล็กขึ้นมากอดปลอบไว้แนบอก แต่มือหนาก็ยังไม่หยุดขยับ แทมินฟุบหน้าลงที่ไหล่กว้างอีกครั้ง ก้มมองส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวที่กำลังถูกรูดขึ้นรูดลงอย่างรวดเร็วแล้วก็หายใจไม่ทั่วท้อง
"อ่าาา อื้ออออ!"
ร่างเล็กกระตุกกายก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือและเลอะหน้าท้องของจงอิน แทมินหมดสภาพพุบหน้าอยู่ที่เดิม เเขนเพรียวยังโอบรอบลำคอแกร่งไว้อยู่ ร่างบางชื้นเหงื่อถูกจับให้หันเงยขึ้นมารับจูบแสนหวาน
"อื้มมม อ๊ะ!"
แทมินสะดุ้งเฮือกเมื่อจงอินป้ายน้ำที่ตัวเองพึ่งจะปลดปล่อยออกมาลงไปที่ช่องทางคับแคบด้านหลังพร้อมกับกดนิ้วเข้ามาในกายเขาทันทีสองนิ้ว แทมินถูกดันให้นอนลงไปและคราวนี้จงอินก็เริ่มขยับโดยที่ร่างบางได้แต่นอนร้องเสียงหลง
"เจ็บ! อื้อ โอปป้ามันเจ็บนะ ฮือๆ"
จงอินไม่ตอบและไม่ยอมถอนนิ้วออก สายตาจริงจังมองร่างบางที่นอนร้องครวญครางพลางก้มลงไปจูบหน้าฝากเนียนแล้วเคลื่อนไปดูดขบเม้มหน้าอกขาวผ่อง ตีตราความเป็นเจ้าของไว้อีกหลายรอย
นิ้วที่สามถูดกดเข้าไปเมื่อร่างสูงคิดว่าช่องทางสีสดน่าจะขยายขึ้นมากแล้ว สามนิ้วที่ฝังอยู่ในกายเล็กหมุนคว้านและขยับเข้าออกถี่รัวก่อนที่จงอินจะถอนมันออกแล้วจัดการถอดเข็มขัดกางเกงตัวเอง ปลอดกระขอแล้วรูดซิปแหวกเอาส่วนแข็งขึนที่ขยายตัวเต็มที่ออกมาให้แทมินได้เห็น
ร่างเล็กมองไปที่กลางลำตัวของโอปป้าแล้วก็เขินจัดหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้าหนี อยู่ๆมาเปิดของที่แทมินเองก็อยากเห็นให้ดูต่อหน้าต่อตาแบบนี้ เป็นใครจะไม่เขินบ้างเล่า!
"เจ็บหน่อยนะ แต่แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ"
มือหนาเอื้อมมาดึงหมอนที่แทมินเอามาปิดหน้าแล้วเอ่ยบอกด้วยสีหน้าจริงจัง แทมินเม้มปากเเน่นสบตากับคนตัวสูงและพยักหน้าสองสามทีเป็นเชิงอนุญาต
เพียงแค่ส่วนหัวที่เข้ามาร่างบางก็นิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่แทมินก็อดทนจนร่างสูงสามารถดันกายเข้ามาในร่างจนสุด จงอินยิ้มหวานให้กับเด็กดีและจูบปากอิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว
"น่ารักที่สุด"
"งือ เบาๆนะ หนูเจ็บ"
"ครับ"
สะโพกหนาค่อยๆขยับหลังจากที่นิ่งค้างไว้สักพัก ร่างบางหลับตาลงกัดริมฝีปากตัวเองกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ ใบหน้าคมคายซุกไซร้อยู่ตรงคอขาวด้วยความลุ่มหลง ลิ้นร้อนไล้เลียไปตามโครงหน้าสวยจูบย้ำซ้ำๆให้แทมินต้องเงยหน้าขึ้นจนสุดคอ
"อื้อ อ่าาา"
ขาเรียวถูกจับให้มาเกี่ยวเอวหนาไว้ข้างหนึ่ง จงอินกระเถิบตัวเข้าไปไกล้แทมินให้มากขึ้นฝังกายลงไปลึกและแรงกว่าเดิมเมื่อร่างเล็กมีท่าทีเหมือนไม่ค่อยเจ็บมากแล้ว
"อ๊าา โอปป้า .."
มือเล็กปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังกว้างของคนด้านบน ถึงจะเจ็บแต่ก็อดทนยอมให้จงอินกระแทกกระทั้นร่างกายเข้ามาเพราะอยากให้โอปป้าประทับใจโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าช่องทางคับแคบด้านหลังกำลังมีเลือดสีสดไหลออกมาซิปๆ
จงอินพยายามจะไม่รุนแรงมากเพราะมันเป็นครั้งแรกของเด็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็ทำให้แทมินเลือดไหลจนได้ คิดแล้วก็อยากจะทึ้งหัวตัวเองเพราะตอนแรกก็ตัดใจว่าจะไม่ทำอะไรแทมินอยู่แล้วเชียวแต่เด็กน้อยของเขาดันน่ารักจนเขาไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้ สุดท้ายผลที่ออกมามันก็เป็นอย่างที่เห็น ..
"เจ็บมากมั้ย?" เสียงทุ้มถามอย่างเป็นห่วงจูบแก้มใสของเด็กไฮสคูลไปหนึ่งที
"เจ็บ แต่ทนได้" ร่างเล็กยิ้มขมขื่น ที่จริงเขาเจ็บจนแทบจะร้องไห้
"ไม่ต้องฝืนตัวเองเพื่อฉันหรอกนะ ถ้าไม่ไหวก็บอก"
"ไหวฮะ"
ในเมื่อแทมินบอกว่าไหว คนที่กำลังขยับสะโพกเข้าๆออกๆอยู่ก็ขยับกายให้เร็วขึ้น เสียงทุ้มต่ำดังอื้ออึงอยู่ในลำคอยามที่ช่องทางคับแคบของแทมินตอดรัดเขาแรงๆ จงอินกำลังลุ่มหลงแทมินและแทมินคือเด็กคนแรกที่เขามีอะไรด้วย ตอนนี้เขารับรู้แล้วว่าการกินเด็กมันรสชาตหอมหวานแบบนี้นี่เอง ยิ่งเป็นเด็กน่ารักอย่างแทมินยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทำไมเขาถึงมองข้ามแฟนคลับคนนี้มาได้นะ ...
"อ่า แทมินนี่"
"อื้ออ ออ"
ร่างกายเล็กสั่นไหวไปตามแรงกระแทก จงอินกดสะโพกเข้าไปให้ลึกที่สุดก่อนจะถอนออกมาจนแกนกายเกือบจะหลุดออกจากช่องทางแล้วสวนกายกลับเข้าไปอย่างหนักหน่วง แทมินขมวดคิ้วร้องครางไม่เป็นภาษา
"อ๊าา อื้มม .. ฮื่ออ"
หน้าท้องขาวหดเกร็งเป็นระยะเวลาที่จงอินสวนกายกระแทกเข้ามาแรงๆ ส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวถูกมือใหญ่คว้าไว้และจับมันชักขึ้นชักลงอีกรอบ นิ้วโป้งหมุนวนบดขยี้ตรงส่วนหัวแล้วจับมันไว้ทั้งแท่งออกแรงขยับร้อนแรงไม่แพ้ร่างกายส่วนล่างที่เชื่อมกันอยู่
ร่างสูงเร่งจังหวะให้รัวและแรงขึ้นเพระารู้สึกว่ากำลังจะทนไม่ไหว ตาคมจ้องมองใบหน้าเร้าอารมณ์ของเด็กตัวน้อยแล้วก็โน้มตัวลงไปบดขยี้ปากด้วยความลุ่มหลง สอดลิ้นร้อนเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กของแทมินจนร่างบางต้องทุบอกแกร่งเป็นการประท้วงเพราะขาดอากาศหายใจ
" ...อื้มม โอปป้า"
"แทมิน อ่าาา"
ในที่สุดร่างสูงก็ปลดปล่อยทั้งที่ร่างกายยังฝังอยู่ในช่องทางรักสีสวยพร้อมกันกับแทมินที่หลั่งออกมาเป็นรอบที่สอง น้ำสีขาวขุ่นผสมกับเสือดสีสดไหลเยิ้มออกมาจากบั้นท้ายเล็ก แทมินนอนแผ่อย่างหมดสภาพทั้งหอบทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บแต่ก็ยังขยันทำตัวน่ารักโดยการดึงจงอินให้ลงมารับจูบที่แก้ม ริมผีปากอิ่มกดจูบที่แก้มของร่างสูงฟอดใหญ่พร้อมกับยิ้มหวานออกมา
"โอปป้าเป็นของแทมินแล้ว แทมินไม่ใช่แค่แฟนคลับอีกแล้วนะ ><"
ร่างเล็กกระตุกกายก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือและเลอะหน้าท้องของจงอิน แทมินหมดสภาพพุบหน้าอยู่ที่เดิม เเขนเพรียวยังโอบรอบลำคอแกร่งไว้อยู่ ร่างบางชื้นเหงื่อถูกจับให้หันเงยขึ้นมารับจูบแสนหวาน
"อื้มมม อ๊ะ!"
แทมินสะดุ้งเฮือกเมื่อจงอินป้ายน้ำที่ตัวเองพึ่งจะปลดปล่อยออกมาลงไปที่ช่องทางคับแคบด้านหลังพร้อมกับกดนิ้วเข้ามาในกายเขาทันทีสองนิ้ว แทมินถูกดันให้นอนลงไปและคราวนี้จงอินก็เริ่มขยับโดยที่ร่างบางได้แต่นอนร้องเสียงหลง
"เจ็บ! อื้อ โอปป้ามันเจ็บนะ ฮือๆ"
จงอินไม่ตอบและไม่ยอมถอนนิ้วออก สายตาจริงจังมองร่างบางที่นอนร้องครวญครางพลางก้มลงไปจูบหน้าฝากเนียนแล้วเคลื่อนไปดูดขบเม้มหน้าอกขาวผ่อง ตีตราความเป็นเจ้าของไว้อีกหลายรอย
นิ้วที่สามถูดกดเข้าไปเมื่อร่างสูงคิดว่าช่องทางสีสดน่าจะขยายขึ้นมากแล้ว สามนิ้วที่ฝังอยู่ในกายเล็กหมุนคว้านและขยับเข้าออกถี่รัวก่อนที่จงอินจะถอนมันออกแล้วจัดการถอดเข็มขัดกางเกงตัวเอง ปลอดกระขอแล้วรูดซิปแหวกเอาส่วนแข็งขึนที่ขยายตัวเต็มที่ออกมาให้แทมินได้เห็น
ร่างเล็กมองไปที่กลางลำตัวของโอปป้าแล้วก็เขินจัดหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้าหนี อยู่ๆมาเปิดของที่แทมินเองก็อยากเห็นให้ดูต่อหน้าต่อตาแบบนี้ เป็นใครจะไม่เขินบ้างเล่า!
"เจ็บหน่อยนะ แต่แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ"
มือหนาเอื้อมมาดึงหมอนที่แทมินเอามาปิดหน้าแล้วเอ่ยบอกด้วยสีหน้าจริงจัง แทมินเม้มปากเเน่นสบตากับคนตัวสูงและพยักหน้าสองสามทีเป็นเชิงอนุญาต
เพียงแค่ส่วนหัวที่เข้ามาร่างบางก็นิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่แทมินก็อดทนจนร่างสูงสามารถดันกายเข้ามาในร่างจนสุด จงอินยิ้มหวานให้กับเด็กดีและจูบปากอิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว
"น่ารักที่สุด"
"งือ เบาๆนะ หนูเจ็บ"
"ครับ"
สะโพกหนาค่อยๆขยับหลังจากที่นิ่งค้างไว้สักพัก ร่างบางหลับตาลงกัดริมฝีปากตัวเองกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ ใบหน้าคมคายซุกไซร้อยู่ตรงคอขาวด้วยความลุ่มหลง ลิ้นร้อนไล้เลียไปตามโครงหน้าสวยจูบย้ำซ้ำๆให้แทมินต้องเงยหน้าขึ้นจนสุดคอ
"อื้อ อ่าาา"
ขาเรียวถูกจับให้มาเกี่ยวเอวหนาไว้ข้างหนึ่ง จงอินกระเถิบตัวเข้าไปไกล้แทมินให้มากขึ้นฝังกายลงไปลึกและแรงกว่าเดิมเมื่อร่างเล็กมีท่าทีเหมือนไม่ค่อยเจ็บมากแล้ว
"อ๊าา โอปป้า .."
มือเล็กปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังกว้างของคนด้านบน ถึงจะเจ็บแต่ก็อดทนยอมให้จงอินกระแทกกระทั้นร่างกายเข้ามาเพราะอยากให้โอปป้าประทับใจโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าช่องทางคับแคบด้านหลังกำลังมีเลือดสีสดไหลออกมาซิปๆ
จงอินพยายามจะไม่รุนแรงมากเพราะมันเป็นครั้งแรกของเด็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็ทำให้แทมินเลือดไหลจนได้ คิดแล้วก็อยากจะทึ้งหัวตัวเองเพราะตอนแรกก็ตัดใจว่าจะไม่ทำอะไรแทมินอยู่แล้วเชียวแต่เด็กน้อยของเขาดันน่ารักจนเขาไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้ สุดท้ายผลที่ออกมามันก็เป็นอย่างที่เห็น ..
"เจ็บมากมั้ย?" เสียงทุ้มถามอย่างเป็นห่วงจูบแก้มใสของเด็กไฮสคูลไปหนึ่งที
"เจ็บ แต่ทนได้" ร่างเล็กยิ้มขมขื่น ที่จริงเขาเจ็บจนแทบจะร้องไห้
"ไม่ต้องฝืนตัวเองเพื่อฉันหรอกนะ ถ้าไม่ไหวก็บอก"
"ไหวฮะ"
ในเมื่อแทมินบอกว่าไหว คนที่กำลังขยับสะโพกเข้าๆออกๆอยู่ก็ขยับกายให้เร็วขึ้น เสียงทุ้มต่ำดังอื้ออึงอยู่ในลำคอยามที่ช่องทางคับแคบของแทมินตอดรัดเขาแรงๆ จงอินกำลังลุ่มหลงแทมินและแทมินคือเด็กคนแรกที่เขามีอะไรด้วย ตอนนี้เขารับรู้แล้วว่าการกินเด็กมันรสชาตหอมหวานแบบนี้นี่เอง ยิ่งเป็นเด็กน่ารักอย่างแทมินยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทำไมเขาถึงมองข้ามแฟนคลับคนนี้มาได้นะ ...
"อ่า แทมินนี่"
"อื้ออ ออ"
ร่างกายเล็กสั่นไหวไปตามแรงกระแทก จงอินกดสะโพกเข้าไปให้ลึกที่สุดก่อนจะถอนออกมาจนแกนกายเกือบจะหลุดออกจากช่องทางแล้วสวนกายกลับเข้าไปอย่างหนักหน่วง แทมินขมวดคิ้วร้องครางไม่เป็นภาษา
"อ๊าา อื้มม .. ฮื่ออ"
หน้าท้องขาวหดเกร็งเป็นระยะเวลาที่จงอินสวนกายกระแทกเข้ามาแรงๆ ส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวถูกมือใหญ่คว้าไว้และจับมันชักขึ้นชักลงอีกรอบ นิ้วโป้งหมุนวนบดขยี้ตรงส่วนหัวแล้วจับมันไว้ทั้งแท่งออกแรงขยับร้อนแรงไม่แพ้ร่างกายส่วนล่างที่เชื่อมกันอยู่
ร่างสูงเร่งจังหวะให้รัวและแรงขึ้นเพระารู้สึกว่ากำลังจะทนไม่ไหว ตาคมจ้องมองใบหน้าเร้าอารมณ์ของเด็กตัวน้อยแล้วก็โน้มตัวลงไปบดขยี้ปากด้วยความลุ่มหลง สอดลิ้นร้อนเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กของแทมินจนร่างบางต้องทุบอกแกร่งเป็นการประท้วงเพราะขาดอากาศหายใจ
" ...อื้มม โอปป้า"
"แทมิน อ่าาา"
ในที่สุดร่างสูงก็ปลดปล่อยทั้งที่ร่างกายยังฝังอยู่ในช่องทางรักสีสวยพร้อมกันกับแทมินที่หลั่งออกมาเป็นรอบที่สอง น้ำสีขาวขุ่นผสมกับเสือดสีสดไหลเยิ้มออกมาจากบั้นท้ายเล็ก แทมินนอนแผ่อย่างหมดสภาพทั้งหอบทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บแต่ก็ยังขยันทำตัวน่ารักโดยการดึงจงอินให้ลงมารับจูบที่แก้ม ริมผีปากอิ่มกดจูบที่แก้มของร่างสูงฟอดใหญ่พร้อมกับยิ้มหวานออกมา
"โอปป้าเป็นของแทมินแล้ว แทมินไม่ใช่แค่แฟนคลับอีกแล้วนะ ><"
-อ่านจบแล้ว กลับไปคอมเม้นนิสนุงเนอะ >> จิ้มเพื่อกลับไปหน้าฟิค
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น