จงอินกลับมาทาบทับร่างเล็กอีกครั้ง แต่คราวนี้ใบหน้าหล่อกลับมีสีหน้าเปลี่ยนไปจากเดิม จากที่โมโหเป็นบ้าเป็นหลังอยู่เมื่อกี้จงอินกลับแสยะยิ้มแบบมีเลศนัยให้กับคนด้านล่างก่อนที่จะก้มลงมาบaดจูบอย่างหื่นกระหาย
มือสากลูบไล้ผิวเนียนลื่นมือตั้งแต่หน้าอกเล็กลงไปถึงต้นขาขาวแล้วย้อนขึ้นมาบดขยี้ที่ยอดอกสีหวานทำให้แทมินต้องครางออกมาลั่นห้องทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
“อ๊าา หยุด.. หยุดนะ”
เล็บยาวจิกลงไปที่เตียงนุ่มอย่างต้องการที่พึ่ง สัมผัสที่จงอินมอบให้มันทั้งรุนแรงและหวาดเสียวไปพร้อมๆกัน
“อื้ม เด็กดื้อ”
ลิ้นร้อนสอดเข้าไปไล่ต้อนอยู่ในโพรงปากเล็ก ปลายนิ้วชี้สะกิดเร็วๆรัวๆอยู่ที่ยอดอกทั้งสองข้าง จนมันเริ่มจะเเข็งขืนเป็นไต .. เจ้าของร่างแอ่นกายบิดไปมาเพราะความเสียว
แทมินไม่ได้อยากมีอารมณ์ร่วมในบทรักครั้งนี้ แต่การเล้าโลมของจงอินไม่เคยทำให้แทมินควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เลย
“อื้ออ”
ใบหน้าสวยพยายามเบือนหนีริมฝีปากหนาตรงหน้า แต่ก็ถูกจงอินยกมือขึ้นมาล็อคคางเอาไว้ทำให้หันหนีไปไหนไม่ได้อีก .. แผลที่คิ้วของร่างสูงเริ่มจะมีเลือดไหลซึมออกมาอีกครั้งหลังจากที่จงอินพยายามใช้ผ้าเช็ดหน้ากดทับมันมาตลอดทางจนเลือดมันหยุดไหลไปได้สักพักแล้ว
“อื้อ.. อื้ออ”
มือเล็กดันอยู่ที่อกกว้าง แทมินกำลังจะขาดอากาศหายใจเพราะจงอินเอาแต่ไล่ต้อนลิ้นเล็กไม่ยอมเปิดช่องว่างให้อากาศได้เล็ดลอดเข้าไป.. ร่างสูงค่อยๆถอนใบหน้าออกมาให้แทมินสูดอากาศ ริมฝีปากหนาไล่จูบลงมาที่ปลายคาง แวะซุกหน้าลงไปดูดเม้มที่ซอกคอหอมเล็กน้อยแล้วเลื่อนลงมาสนใจกับติ่งไตสีหวานทั้งสองข้างแทน
“อ๊ะ อื้ออ ..จงอิน”
“หึ”
“จ จงอิน.. หยุด”
“หึ.. หยุดหรอ? แน่ใจหรอแทมิน”
ร่างสูงยิ้มมุมปาก เหลือบตาขึ้นมองคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจถี่รัว น้ำใสๆคลออยู่ที่ดวงตาหรี่ปรือ.. สีหน้าเย้ายวนของแทมินยิ่งกระตุ้นอารมณ์ในกายของจงอินให้พุ่งสูงขึ้นไปอีก
“ระ เรา.. เลิกกันแล้วนะ.. จงอินจะทำแบบนี้กับเราไม่.. ฮื่ออ”
แทมินพยายามผลักหัวคนที่ซุกหน้าอยู่ตรงหน้าอกตัวเองให้ออกไป แต่ก็ต้องร้องครางเสียงแหลมเพราะจงอินใช้ฟันขบลงมาที่ยอดอกของตัวเอง ทำเอามือที่ผลักไสอยู่เมื่อครู่ต้องเปลี่ยนเป็นขยุ้มลงไปที่ผมของจงอินอย่างช่วยไม่ได้
“อ๊าาาาา”
“ใครเลิก? ฉันบอกตอนไหนว่าจะเลิก”
“ฮื่อ จงอิน”
“ร่างกายนายไม่เคยปฏิเสธฉันได้เลยนะ หึหึ”
“ไม่.. ไม่ใช่”
“อย่าเถียง! ร่างกายของนาย ฉันรู้ดีที่สุดแล้ว!”
“อ๊ะ!”
เสียงทุ้มเอ่ยดุแล้วคว้าหมับเข้าที่ส่วนอ่อนไหวของแทมิน ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกรีบกระดกหัวขึ้นมามองก่อนที่จะโดนจงอินยืดตัวขึ้นมาจูบอย่างรวดเร็ว .. มือใหญ่ที่กอบกุมแกนกายขนาดพอดีมือออกแรงขยับรูดขึ้นรูดลงด้วยความเร็วและแรงทันที ไม่ใช่จังหวะช้าเนิบนาบแบบที่เคยทำ
“อ๊า บ้า..ไอ้บ้า!”
“กล้าด่าผัวหรอหืมท.. เดี๋ยวผัวจะจัดชุดใหญ่ให้เลย”
จงอินออกแรงชักขึ้นชักลงให้ถี่ขึ้น นิ้วโป้งใหญ่กดลงไปที่ส่วนหัวมน หมุนขยี้มันอย่างแรงจนแทมินต้องร้องไห้ออกมา..
การกระทำที่ไร้ความนุ่มนวลของจงอินมันทำร้ายจิตใจแทมินมากจริงๆ..
“ฮือ.. หยุดนะ เราบอกให้หยุด อื้อ”
จงอินไม่สนใจว่าแทมินจะพูดอะไร เพราะยังไงตัวเองก็ไม่มีทางทำตามคำสั่งอยู่แล้ว มือที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กถูกแทนที่ด้วยโพรงปากชื้นของร่างสูง.. ทันทีที่มันเข้ามาอยู่ในปาก จงอินก็เริ่มขยับโดยที่ไม่รอให้แทมินได้เตรียมตัวเตรียมใจ ..มือบางตีผลั้วๆลงไปที่หัวของคนใจร้ายด้วยความโมโห เพราะทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนนิ่งๆให้จงอินรังแกร่างกายตัวเองอยู่แบบนี้
“เราเกลียดจงอิน เราเกลียด ฮือๆ”
เพราะปากไม่ว่างจงอินเลยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ปล่อยให้คนสวยทุบตีตัวเองได้ตามสบายเพราะมันไม่ได้เจ็บอะไรมาก.. ลิ้นสากไล่เลียตั้งแต่ส่วนโคนขึ้นมายังส่วนหัวมนๆก่อนจะละเลงลิ้นและดูดแรงๆราวกับว่ามันคือแท่งไอศครีมที่หอมหวาน.. แทมินนอนกัดฟันหลับตาปี๋ อารมณ์ร้อนในร่างกายพุ่งขึ้นสูงไม่ต่างจากจงอินเลย
“อึก ..ฮื่อ”
หน้าอกขาวกระเพื่อมขึ้นลงล่อตาล่อใจให้จงอินต้องส่งนิ้วสองนิ้วไปคีบที่เม็ดเล็กๆแล้วจับมันหมุนไปหมุนมา ร่างเล็กที่โดนรุกทั้งส่วนบนส่วนล่างได้แต่นอนหอบหายใจกลั้นเสียงครางเอาไว้ ไม่ให้มันหลุดรอดออกมาให้จงอินได้ยิน มือบางปัดป่ายไปทั่วก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ไหล่แกร่งทั้งสองข้างแล้วจิกเล็บระบายอารมณ์ลงไป
“กลั้นไว้ทำไม ร้องออกมา!”
เหมือนว่าจงอินจะรู้ทันเพราะปกติแทมินจะไม่เงียบขนาดนี้ เวลามีอะไรกันแทมินจะแสดงอารมณ์และร้องออกมาอย่างไม่ปิดบัง แต่ตอนนี้ร่างเล็กเพียงแค่แสดงมันออกมาทางสีหน้า ซึ่งจงอินก็ไม่ค่อยชอบใจนักที่แทมินพยายามควบคุมอารมณ์ ทั้งที่สองวันที่แล้วแทมินยังเป็นเด็กที่น่ารักเชื่อฟังคำสั่งเขาอยู่เลย
ร่างเล็กสบตากับจงอินที่กำลังเหลือบตาขึ้นมามองใบหน้าสวยของตนทั้งที่โพรงปากอุ่นยังขยับขึ้นลงอย่างร้อนแรง.. นิ้วเรียวยื่นไปปาดเลือดตรงหางคิ้วของจงอินที่มันไหลซึมออกมาอย่างลืมตัว แววตาเศร้าๆจ้องมองคนที่ตัวเองรักมาสองปีเต็มอย่างตัดเพ้อ..
อยากจะเกลียดจงอินให้ได้อย่างที่พูด อยากจะเลิกรักจงอินให้ได้อย่างที่พูด แต่ก็ยังทำไม่ได้.. ทั้งที่โดนจงอินทำร้ายร่างกายและจิตใจขนาดนี้ แต่แค่ได้เห็นเลือดที่ไหลออกมา แทมินก็รู้สึกเจ็บแทนจงอินขึ้นมาแล้ว..
การกระทำของแทมินทำให้จงอินต้องแสยะยิ้มละหยุดภารกิจที่กำลังทำอยู่ลง ..มือใหญ่ยกขึ้นมาจับมือบางที่ลูบอยู่ตรงคิ้วตัวเองสองสายตาจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ ก่อนที่จงอินจะจับนิ้วเรียวที่เปื้อนเลือดของตัวเองขึ้นมาดูดทำความสะอาดให้ต่อหน้าต่อตาแทมิน
แรงดูดที่ปลายนิ้วทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเบาๆและหลุดออกจากภวังค์ แทมินพยายามจะชักมือกลับแต่จงอินก็ไม่ยอมแถมยังดูดนิ้วของคนรักแรงให้ขึ้นทั้งๆที่เลือดมันก็หมดไปแล้ว..
“จงอิน”
แทมินเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ยิ่งจงอินออกแรงดูดแล้วแลบลิ้นออกมาเลียที่นิ้วของตัวเองแทมินก็ยิ่งสั่น ..จงอินในตอนนี้ดูน่ากลัวเหมือนไม่ใช่จงอินคนที่แทมินเคยรู้จัก สายตาที่จ้องมาก็ทำให้แทมินขนลุกไปทั้งตัวจนต้องหันหน้าหนี ..
ร่างสูงดูดแรงๆที่ปลายนิ้วเรียวอีกหนึ่งทีแล้วลุกขึ้นไปหยิบของบางอย่างในลิ้นชักตู้เสื้อผ้าออกมา ร่างเล็กมองตามอย่างสงสัย แตาพอเห็นว่าจงอินหยิบอะไรออกมาบ้างก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะยันกายขึ้นมาและถอยร่นหนีไปจนสุดเตียง
“ไม่เอานะจงอิน อย่าทำแบบนี้นะ” แทมินส่ายหน้าไปมาส่งสายตาอ้อนวอนไปให้อีกคน
“เราไม่ได้เล่นกันมานานแล้วนี่” จงอินยิ้มมุมปากค่อยๆเดินก้าวช้าๆกลับมาที่เตียง ยิ่งเห็นลูกไก่ในกำมือทำหน้าตาออดอ้อนก็ยิ่งชอบใจ
“ไม่เอา เราไม่เล่น ..ฮือ จงอินเราขอ..”
“เด็กดื้อก็ต้องโดนลงโทษ.. “
“ไม่ ฮือออ ม่ายยย!!”
ข้อเท้าเล็กถูกจงอินจับและลากให้กลับมาอยู่ที่เดิม แขนเรียวโดนรวบไว้เหนือหัวก่อนที่ร่างสูงจะหยิบเอาเนคไทด์เส้นยาวขึ้นมามัดข้อมือบางไว้กับหัวเตียงอย่างแน่นหนา แทมินตะเกียกตะกายดิ้นรนหนีสุดชีวิตแต่ก็ไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้ เพราะตอนนี้ข้อมือบางไม่ได้เป็นอิสระอีกต่อไปแล้ว
จงอินยื่นหน้าไปจูบเบาๆที่ริมผีปากอิ่มหลังจากที่มัดร่างเล็กเสร็จ ก่อนจะคลานกลับมานั่งที่ปลายเท้าแล้วจับขาเรียวให้แยกออกกว้าง .. รอยช้ำสีแดงที่เปรอะไปทั่วทั้งขาอ่อนด้านในยิ่งทำให้จงอินไม่คิดลังเลที่จะทำรักกับร่างกายบอบตรงหน้า
“วันนี้เอากลิ่นสตอเบอรี่แล้วกันนะ.. ฉันรู้ว่านายชอบ”
“ไม่เอา ..ไม่เล่นแบบนี้นะจงอิน” แทมินพยายามจะหุบขาที่โดนแยกแต่จงอินก็รีบขยับตัวเข้ามาแทรกตรงกลาง
เจลหล่อลื่นกลิ่นสตอเบอรี่ถูกบีบลงมาที่นิ้วของจงอิน ร่างสูงยิ้มแปลกๆให้คนสวยตรงหน้าแล้วป้ายเจลลงไปที่ช่องทางคับแคบด้านหลัง ความเย็นของเจลและปลายนิ้วที่ละเลงอยู่ตรงช่องทางรักทำเอาแทมินต้องขมวดคิ้วมุ่นกัดปากตัวเองเอาไว้ด้วยความรุ่มร้อนทั้งกายและใจ
“อื้อ อย่า”
“อย่าหรอ? ร่ายกายนายไม่ได้บอกแบบนั้นเลยนะ”
จงอินไล่สายตามองลงไปที่ส่วนกลางลำตัวของแทมินที่ยังค้างคาไม่ได้รับการปลดปล่อย ..นิ้วที่ละเลงอยู่ตรงห่วงสีสวยค่อยๆกดลึกเข้าไปในกายของแทมิน
ร่างเล็กสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติ ยังไงซะวันนี้ตัวเองก็คงไม่มีทางรอดพ้นเงื้อมมือของจงอิน ถึงในใจจะแอบหวังให้เซฮุนมาช่วยแต่มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ ..
“อื้อ.. ถ้าจงอินพอใจที่จะทำแบบนี้ .. เรายอมก็ได้ แต่เราบอกไว้เลย.. ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จงอินจะได้แตะต้องตัวเรา”
แทมินพยายามเรียบเรียงคำพูดออกมาให้คนตัวสูงได้รับรู้ นิ้วของจงอินยังฝังอยู่ในกายและเริ่มขยับหมุนคว้านเพื่อกระตุ้นอารมณ์
“จะเพ้อเจ้ออะไรก็เชิญ ฉันไม่สนใจหรอก เพราะนายไม่มีทางเลิกรักฉันได้ ..ฉันรู้และนายเองก็รู้”
“ตอนนี้อาจจะยัง ..อ่า.. ไม่ได้.. แต่ต่อไป อื้อ.. เซฮุนจะต้องทำให้เรา.. เลิกรักจงอินได้แน่ ..อ๊าาาา”
แค่ได้ยินชื่อเซฮุนจงอินก็ปรี๊ดแตกขึ้นมาอีก.. นิ้วยาวถูกกดเพิ่มเข้าไปในช่องทางรักอีกสองนิ้วทั้งที่มันยังไม่ขยายตัว สะโพกบางบิดเร้าลอยขึ้นเหนือพื้นเตียงด้วยความทรมาน สีหน้าเจ็บปวดของร่างเล็กกำลังทำให้จงอินสะใจ เพราะแทมินดันมาปากดีพูดถึงเซฮุนต่อหน้าเขา
โพรงปากชื้นก้มลงไปครอบครองส่วนอ่อนไหวของแทมินอีกครั้ง โดยที่นิ้วทั้งสามนิ้วยังคงขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่อง.. เรียวลิ้นหนาดูดเลียสลับกับขยับขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ จงอินรู้ดีว่าเวลาใช้ปากกับแทมินทีไร ร่างเล็กนี้จะต้องอ่อนยวบและทนความต้องการของตัวเองไม่ไหว จนต้องเป็นฝ่ายร้องขอร่างกายของเขาขึ้นมาเอง ..
“อื่อ .. อ่า”
ใบหน้าสวยเชิดขึ้นพลางกัดริมผีปากของตัวเองเอาไว้ เพราะกลัวว่าตัวเองจะส่งเสียงดังมากไปกว่านี้ .. ปากที่ครอบอยู่กลางลำตัวของร่างเล็กออกแรงดูดให้แรงขึ้นและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น จนส่วนที่น่ารักมันสั่นระริกและเริ่มจะมีน้ำปริ่มออกมานิดๆ
“อ๊า ..อ๊าาา”
ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่ร้องเสียงดัง แต่แทมินก็ทำไม่ได้อย่างที่หวัง เพราะจงอินพยายามหมุนคว้านจนเจอจุดกระสันของร่างกาย .. ใบหน้าหล่อยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะกดนิ้วย้ำๆลงไปตรงบริเวณนั้น เพื่อแกล้งให้แทมินต้องร้องครางออกมา
“อื้ออ”
หน้าหวานสะบัดเบาๆไปมาด้วยความเสียวซ่าน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะข้อมือถูกมัดติดกับหัวเตียงอยู่ ส่วนที่ชูชันอยู่ในปากของจงอินเริ่มมีน้ำใส่ๆไหลเยื้อมออกมาเยอะขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่าร่างเล็กกำลังจะปลดปล่อยในอีกไม่ช้า
“อ๊า ..จงอิน ..มัน .. อื้อ”
แทมินอยากจะบอกกับจงอินว่าให้เอาปากออกไปเพราะตัวเองเริ่มจะทนไม่ไหว แต่ไม่ว่าจะพูดอะไร คำพูดเหล่านั้นก็กลายเป็นเสียงครางหวานหูไปซะหมด ..
“จะเสร็จแล้วหรอ ..” จงอินเอ่ยถามในขณะที่กำลังเร่งความเร็วให้มากขึ้นทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
“อื้ออ ..อะ ..ออกไป”
“...........”
“อื่อ ..จงอิน “
“...........”
“อื้มม อาา”
“.............”
“.. อ๊าาาา!!! ..ที่รัก ฮื่ออ”
ในที่สุดร่างกายบอบบางก็กระตุกเกร็งไปทั้งร่าง ก่อนจะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มปากของร่างสูง .. จงอินใช้มือช่วยอีกข้างช่วยรีดน้ำออกมาจากแกนกายจนหมด โดยที่ตัวเองได้กลืนกินมันเข้าไปบางส่วนแล้ว ..
เมื่อรู้สึกว่าแทมินปล่อยออกมาหมดแล้ว จงอินก็ถอนใบหน้าและนิ้วของตัวเองออกมา ก่อนที่จะยืดตัวขึ้นไปประกบปากกับคนสวยเเล้วส่งน้ำรักที่ตัวเองยังอมไว้เข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อที่จะให้แทมินได้ลองชิมรสชาติของมันดูบ้า
“อื้อ”
คนที่พึ่งปลอดปล่อยและกำลังหอบหายใจเบิกตากว้างอย่างตกใจที่อยู่ๆจงอินก็ปล่อยน้ำคาวให้ไหลเข้ามาในปากของตัวเอง แทมินรีบเม้มปากก่อนที่มันจะไหลเข้ามาเยอะกว่านี้เพราะรสชาติของมันไม่ได้อร่อยถึงขั้นที่จะต้องเอามากินและมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรกิน ... ร่างสูงเห็นแบบนั้นก็ยกมือขึ้นมาบีบข้างแก้มเพื่อบังคับให้แทมินอ้าปากออกแล้วรีบส่งน้ำที่ยังเหลืออยู่ในปากของตนเข้าไปในปากของร่างเล็กอย่างรวดเร็ว ..
“แค่กๆ .. อื้อ .. ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
แทมินไอแค่กๆเพราะสำลักสิ่งที่จงอินยัดเยียดเข้ามา ตาขวางๆจ้องหน้าคนเล่นพิเรนทร์อย่างเอาเรื่อง แต่คนทำก็ไม่สะทกสะท้าน แถมยังแลบลิ้นออกมาเลียน้ำที่เลอะอยู่ตรงมุมปากให้
ใบหน้าหล่อผละออกมาแล้วกระตุกยิ้มให้ร่างเล็ก ก่อนจะลุกขึ้นมาจับขาเรียวให้แยกออกจากกันเป็นรอบที่สอง..
“จงอิน ..”
ร่างสูงไม่สนใจเสียงเรียกของคนตรงหน้า มือหนาหยิบเจลหล่อลื่นขึ้นมาบีบใส่นิ้วและชโลมลงไปที่ปากทางสีสวยอีกครั้ง ..
สิ่งของที่หยิบออกมาจากลิ้นชักมันยังไม่หมด และจงอินก็ยังเสพสมร่างกายของแทมินไม่พอ ..
“เราไม่เล่นนะจงอิน!”
แทมินมองของในมือที่จงอินพึ่งจะหยิบมันขึ้นมาแบบหวาดๆ .. มันคือสิ่งที่แทมินเกลียดและไม่อยากให้มันเข้ามาใกล้ เพราะเวลาที่จงอินเล่นแบบนี้กับร่างกายตัวเองทีไร แทมินก็จะระบมไปทั่วทั้งช่วงล่างซึ่งมันทรมานมากจริงๆ
ของที่จงอินถืออยู่มันคือ ดิลโด้ จัดอยู่ในหมวดของ Sextoy ดีๆนี่เอง.. ที่แทมินเกลียดมันก็เพราะว่าจงอินสั่งซื้อมันมาทางอินเตอร์เน็ตโดยที่ไม่ปรึกษาแทมินสักคำ แถมจงอินยังรู้มากจัดแต่ละอย่างเป็นไซส์ยุโรปทั้งนั้น ซึ่งมันก็ค่อนข้างใหญ่และยาวกว่าของจริงพอสมควร แทมินเลยไม่ชอบยุ่งกับของพวกนี้เพราะมันทำให้ตัวเองเจ็บกว่าเดิมเป็นสองเท่าเลยก็ว่าได้ ..
“แต่ฉัน.. จะเล่น”
เสียงทุ้มเน้นย้ำด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนที่จะเอาของในมือลูบเบาๆไปตามรอยแยกของบั้นท้ายกลมกลึง .. แทมินเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันทีที่จงอินลากมันผ่านช่องทางคับแคบของตัวเอง แววตาเศร้าสั่นเครือเพราะกลัวสิ่งที่จงอินกำลังจะทำ..
ร่างกายขาวนวลเนียนตรงหน้ายิ่งมองจงอินก็ยิ่งหลงใหล อยากจะกระแทกกายลงไปเสียตอนนี้แต่ก็ต้องห้ามใจเอาไว้ เพราะเขาอยากจะเล่นสนุกกับแทมินให้ถึงใจก่อน
จงอินจับร่างเล็กให้พลิกตัวคว่ำกลับไปอีกทาง เนคไทด์ที่เสียดสีกับข้อมือเล็กทำให้แทมินต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ สะโพกบางถูกจับยกให้แอ่นขึ้นมา ขณะที่ใบหน้าสวยต้องซุกแนบลงไปกับหมอน ..
ห่วงสีแดงช้ำที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ามันช่างยั่วยวนและเร้าอารมณ์จงอินได้เป็นอย่างดี ร่างสูงแตะนิ้วลูบมันอย่างต้องการ แต่เพราะยังใส่ของจริงเข้าไปไม่ได้ เลยต้องเลื่อนมือมาขย้ำแก้มก้นขาวๆของแทมินแทน
“สวยจริงๆ เมียใครวะเนี่ย”
“เมียเซฮุน”
“อีแทมิน!”
เพี๊ยะ!
“โอ้ย!”
มือใหญ่ฟาดลงไปบนผิวขาวแรงๆหนึ่งทีเป็นการทำโทษเด็กปากดีที่ยังพูดจากวนโมโหไม่เลิก แทมินหันมามองค้อนคนตีด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยก้มหน้าลงไปซุกกับหมอนตามเดิม ..
“ถ้ายังไม่เลิกกวนประสาท ฉันจะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู!”
“คนเอาแต่ใจ ใครจะไปอยากอยู่ด้วย!” เสียงอู้อี้ร้องเถียงทั้งที่ใบหน้ายังซุกอยู่กับหมอน แต่จงอินก็ได้ยินและจับใจความได้อย่างชัดเจน
“เหอะ.. แล้วใครมันนอนให้ฉันเอาทุกคืนวะ”
“แต่เมื่อคืนก็ไม่ได้เอานี่!”
“ก็เมียมันร่านไปเอากับผู้ชายคนอื่นนี่!”
“ก็ผัวมันเลวไปเอากับผู้หญิงคนอื่นก่อนนี่!”
“ยังไม่ทันเอาเลย เมียเสือกฉลาดจับได้ซะก่อน”
“แต่เราเอาแล้ว .. ผัวโคตรโง่ พึ่งจับได้เมื่อกี้”
“………”
ในเมื่อปากดีขนาดนี้มีหรือที่คิมจงอินจะปล่อยไว้ ร่างสูงขมวดคิ้วมุ่นลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองที่ยังอยู่ครบทุกชิ้น ในขณะที่แทมินนอนเปลือยเปล่าและถูกทำนู่นทำนี่มาได้สักพักแล้ว ..
ร่างกายกำยำที่แนบลงมาซุกไซ้อยู่ที่ท้ายทอยทำให้แทมินรับรู้ได้ว่าจงอินอยู่ในสภาพเดียวกับตัวเองแล้ว.. แผงอกแกร่งแนบชิดกับแผ่นหลังเนียนของคนสวย ใบหน้าคมคายซุกลงที่ซอกคอหอมพลางดูดเม้มและเป่าลมหายใจร้อนๆลงไปให้แทมินต้องจั๊กจี้และรู้สึกหวิวไปทั่วทั้งกาย
“อื้ม ..”
ริมฝีปากหนาไล่จูบซับลงมาตามแนวกระดูกสันหลัง ฝากรอยรักสีแดงระเรื่อลงไปบนผิวขาวทุกพื้นที่ที่ริมฝีปากตัวเองลากผ่าน .. แกนกายใหญ่โตที่ดุดดันเสียดสีอยู่ตรงช่องทางด้านหลังทำเอาแทมินต้องแอบขนลุก เพราะร่างสูงดูจงใจที่จะบดเบียดมันเข้ามาเหลือเกิน..
“อื้มม ..ฮื่อ”
มือหนาลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างกายบอบบาง ไม่ว่าจะลูบจะคลำไปตรงส่วนไหน มันก็คุ้นมือจงอินไปเสียหมดทุกอย่าง
“อื้ม ..แทมิน ..ทำไมนายถึงสวยไปทั้งตัวแบบนี้ ..ฉันหลงจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วนะ”
“อื้อ .. จริงหรอ”
“โดนฉันทำเกือบทุกวัน ไม่คิดจะสวยให้น้อยลงบ้างรึไง”
“ไม่คิดหรอก.. เราคิดว่าเราควรเลิกกับคนที่รักแต่ร่างกายของเรามากกว่า”
“..........”
ไม่รู้ว่าแทมินไปสรรหาคำพูดมาจากไหน ถึงทำให้จงอินเงิบซ้ำเงิบซ้อนอยู่แบบนี้ ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาจากผิวขาวที่ตัวเองกำลังซุกไซ้พลางจ้องมองไปที่แทมินอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“งั้นก็จำใส่สมองไว้เลยนะ ว่าฉันไม่มีทางปล่อยนายไป!”
“จงอินก็ช่วยจำไว้เหมือนกันนะ ว่าเราไม่มีทางอยู่กับจงอิน”
“หึ หายไปคืนเดียว ปากดีขึ้นเยอะเลยนะคนสวย”
สะโพกเล็กถูกจับยกให้สูงขึ้นอีกเพราะแทมินแทบจะนอนแนบลงไปกับเตียงอยู่แล้ว ลำแท่งใหญ่ที่จงอินวางไว้ถูกหยิบขึ้นมาจ่ออยู่ที่ห่วงสีสวยก่อนที่ร่างสูงจะดันมันเข้าไปทันทีโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวเจ้าของร่างสักคำ
“อ๊าาาา.. เจ็บบบ!!!!”
ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวเพราะไม่รู้ว่าจงอินจะยัดมันเข้ามาทั้งแท่งแบบนี้.. ใบหน้าสวยยู่ยี่ด้วยความเจ็บปวดแบบสุดๆ น้ำตาใสๆไหลลงมาอาบแก้มเนียนทั้งสองข้างอย่างน่าสงสาร
“โอ้ย เจ็บ!.. เราเจ็บมากจงอิน ฮืออ”
“ทำไมไม่เก่งเหมือนเมื่อกี้แล้วล่ะ หึ” จงอินยิ้มเจ้าเล่ห์ค่อยๆจับลำแท่งของปลอมขยับเข้าออกโดยที่ไม่รอให้ช่องทางคับแคบได้ขยายตัว
“อ๊าา เอาออกไป! เอาออกไปเดี๋ยวนี้!”
มือบางพยายามถูกันไปมาหวังจะให้เนคไทด์ที่มัดอยู่มันหลุดออกไป แทมินทั้งเจ็บและจุกจนทรงตัวเอาไว้ไม่ไหว จงอินจึงต้องรีบประคองสะโพกเล็กเอาไว้ก่อนที่แทมินจะทรุดลงไปนอนราบกับพื้นเตียง
“มันก็ใหญ่กว่าของฉันไม่มากนี่ แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้”
“มันใหญ่กว่าของนายเยอะ!”
“เหอะ งั้นมันก็ใหญ่กว่าของไอ้เซฮุนเหมือนกันล่ะวะ!”
“อ๊าา.. เจ็บจริงๆนะ ฮือ.. เราไม่ไหวจริงๆ”
แทมินซุกหน้าลงไปร้องไห้กับหมอนใบเดิม พูดอะไรไปจงอินก็ไม่ฟัง ไม่รู้จะใจร้ายใจดำไปถึงไหนกัน ร่างกายของแทมินมันไม่ได้รองรับได้ทุกอย่างนะ ทำไมจงอินถึงไม่เห็นใจกันบ้าง..
“อย่าเกร็งสิ ทำเหมือนไม่เคยเล่นมันไปได้”
“อื้ออ จะกดทำไม! อ๊าาา เรายังไม่พร้อม”
ร่างเล็กสะดุ้งเป็นรอบที่สองเพราะจงอินกดปุ่มให้มันสั่นขึ้นมาอย่างแรง มือหนาก็จับมันขยับเข้าออกไม่หยุด
“ฮืออ เจ็บ.. จงอินเห็นเราเป็นอะไร คิดจะทำอะไรกับตัวเราก็ได้งั้นหรอ.. ฮืออ”
“เห็นเป็นเมีย สวยด้วย” เสียงทุ้มเอ่ยตอบแบบไม่ได้สำนึกผิดอะไรทั้งนั้น
“อื้ออ ไม่ไหว.. ไม่ไหวแล้ว... ขอนอนได้มั้ย”
ร่างเล็กเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าทำเอาจงอินต้องรีบประคองภรรยาคนสวยให้กลับมานอนหงายเหมือนเดิม
“อ้าขาออกกว้างๆหน่อย”
“อ๊าาา”
ขาเรียวรีบแยกออกจากกันให้กว้างกว่าเดิมตามคำสั่งของจงอิน แต่ต่อให้อ้าออกกว้างแค่ไหนมันก็ไม่ได้ช่วยให้แทมินหายเจ็บยิ่งจงอินจับมันกระแทกเข้ามาไม่หยุด แทมินก็เริ่มจะแสบขึ้นมาแล้ว
“ฮืออ ใจร้าย.. จงอินใจร้าย”
ร่างสูงยิ้มมุมปากรับคำด่านั้นด้วยความเต็มใจก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบปากกับแทมินเพื่อให้แทมินได้ผ่อนคลายที่ช่วงล่าง ลิ้นร้อนสอดเข้ามาในโพรงปากเล็กและออกแรงดูดให้มากขึ้น แทมินเองก็จูบตอบกลับมาอย่างร้อนแรงเพราะไม่รู้จะไประบายความเจ็บได้ที่ไหนเลยเป็นฝ่ายดูดดึงริมฝีปากหนาที่ประกบลงมาเสียเอง
“อื้ม ..”
“หายเจ็บยัง?”
“ฮื่อ .. ยัง”
“เจ็บมากเลยหรอ ร้องไห้ใหญ่เลย”
“ลองมาโดนเองบ้างมั้ยล่ะ อื้อ.. ให้เราทำแบบนี้กับจงอินบ้างมั้ยล่ะ!”
“ทำเป็นหรออิหนู เป็นรับต่อไปแหละดีแล้ว”
จงอินใช้มือข้างที่ว่างช่วยเช็ดน้ำตาบนใบหน้าสวย ส่วนอีกมือก็ยังจับลำแท่งใหญ่และบังคับให้มันขยับแรงขึ้น
“อ๊าา จูบหน่อย.. จงอินจูบเราหน่อย”
“ดูดแรงๆเลยนะที่รัก เอาให้ปากเจ่อไปเลย”
จงอินกระซิบชิดริมฝีปากแล้วกดใบหน้าลงไปตามที่อีกคนร้องขอ แทมินแทบจะดูดกลืนริมฝีปากหนาทันทีที่จงอินประกบลงมา ลิ้นเล็กสอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นสากอย่างร้อนแรง ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือเพราะอารมณ์รักของจงอินมันช่างรุนแรงและบั่นทอนจิตใจเหลือเกิน
จูบด้านบนจัดว่าร้อนแรงแต่ก็ยังไม่เท่ากับแรงขยับด้านล่าง จากที่สั่นระดับปานกลาง จงอินก็กดปุ่มเพิ่มระดับให้มันสั่นแรงที่สุดและกดอีกปุ่มเพื่อให้มันหมุนคว้านอยู่ภายในช่องทางคับแคบนั้น
“อ๊ะ ..อ๊าา อื้อออ”
สีหน้าทรมานของแทมินมันเซ็กซี่ซะจนจงอินนึกอิจฉาเซ็กส์ทอยที่มันได้อยู่ในร่างกายของคนสวย.. ริมฝีปากที่บดเบียดกันเริ่มจะเจ่อขึ้นมาน้อยๆเพราะแรงดูดดึงของคนทั้งคู่ ร่างเล็กบิดเร้าไปมาด้วยความเจ็บแต่มันก็รู้สึกเสียวซ่านไปพร้อมๆกัน
“จะเสร็จอีกรอบแล้วหรอ?”
จงอินถอนใบหน้าออกมาแล้วก้มลงมองสิ่งที่ดันอยู่ที่หน้าท้องตัวเอง ส่วนอ่อนไหวของแทมินมันสั่นระริกจนจะประทุออกมาอีกรอบนึงแล้ว
“อืม .. อ่าา”
“ขี้โกงนะจังนะ ฉันยังไม่ได้ปล่อยสักรอบ นายจะปล่อยรอบสองอีกแล้ว”
“เจ็บ.. เบาๆกว่านี้.. โอ้ย!"
ด้วยความใหญ่ของมันบวกกับแรงกระแทกที่จงอินเป็นคนควบคุมให้ห่วงสีหวานกลายเป็นสีแดงเข้มและแสบตลอดเวลาที่มันแทรกเข้ามา ..
“ไม่ไหวแล้ว ฮือ .. เจ็บ”
“โอเค ฉันเอามันออกก็ได้”
“จริงนะ ..จงอินพูดจริงๆนะ ฮือๆ” ร่างสูงไม่ตอบอะไร แต่ก็ยอมเอาลำแท่งนั้นออกมาจากบั้นท้ายของคนตัวเล็ก
“เอาออกให้แล้ว ..ทีนี้ก็มาเล่นกับของฉันบ้างดีกว่า หึหึ”
“ไม่เอา! .. ฮืออ คนบ้า! คนนิสัยไม่ดี! ..ฮืออ “
"จะร้องทำไมห้ะ ยังไม่ทันโดนของจริงเลยนะ"
จงอินยิ้มร้ายๆจับส่วนนั้นของตัวเองถูไปมาที่ช่องทางสีสวยแทนเซ็กซ์ทอยที่พึ่งจะถอนออกมาจากร่างเล็ก แทมินนอนน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บจากสิ่งแปลกปลอมที่จงอินยัดเยียดเข้ามาและพึ่งจะเอาออกไป คิดว่าจงอินจะหยุดอยู่แค่นี้แต่คนใจร้ายกลับเอาของจริงมาดันๆอยู่ที่บั้นท้ายอีก ตอนนี้แทมินระบมไปหมดแล้ว ..
"พอเถอะ ..เราไม่ไหวจริงๆ ฮือ"
คนตัวเล็กขอร้องอ้อนวอนเพราะร่างกายไม่ไหวจริงๆ ข้อมือบางที่ถูกมัดไว้กับหัวเตียงเสียดสีกันไปมาทำให้แทมินรู้สึกแสบขึ้นมาบ้างแล้ว
"ก็บอกแล้วไงว่านี่คือการลงโทษเด็กดื้อ"
"อึก ก ..เราไม่ใช่สิ่งของนะจงอิน เรามีความรู้สึก เรามีหัวใจ.. ถ้าจงอินไม่รักเราแล้วก็ปล่อยเราไปเถอะนะ เราขอร้อง อย่าทำแบบนี้กับเราอีกเลย ฮืออ เราขอร้อง"
"แล้วใครบอกว่าฉันไม่รัก ไอ้เซฮุนบอกหรอ? ขนาดนายพึ่งจะไปมีอะไรกับมันมาฉันยังรับได้เลย นี่หรอเรียกว่าไม่รัก ไม่รักฉันจะทนขนาดนี้หรอแทมิน นายก็รู้นิสัยฉันดีนี่"
"จงอินรักแค่ตัวของเรา จงอินไม่ได้รักเรา.. ฮือ"
"บอกว่ารัก!!"
"ฮืออ ไม่เชื่อ"
"ฉันยอมรับผิดแล้วแทมิน ให้โอกาสฉันได้ปรับปรุงตัวนะ ..ฉันจะไม่ละเลยนายอีกแล้ว"
เสียงทุ้มอ่อนลงก้มลงไปจูบเบาๆที่หน้าผากของคนรัก นิ้วใหญ่ไล่เช็ดน้ำตาที่มันไหลลงมาบนใบหน้าสวยพลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของแทมิน
"เรา .."
"............."
"ไม่ให้"
เสียงหวานพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ ถีงจะร้องไห้หนักแต่น้ำเสียงกลับจริงจัง .. โอกาสสำหรับผู้ชายคนนี้มันหมดแล้ว หมดตั้งแต่ที่จงอินพูดเหมือนกับว่าแทมินเป็นสิ่งของแล้ว ยิงจงอินย่ำยีทั้งจิตใจทั้งร่างกายแบบนี้แทมินยิ่งไม่มีโอกาสจะให้
ร่างเล็กหันหน้าหนีไปอีกทางเพราะคนด้านบนยังจ้องมองไม่เลิก จงอินกำลังช็อคกับคำพูดที่ยัดเยื่อใยของแทมิน จงอินกำลังรู้เหมือนมีอะไรมาทิ่มแทงในใจ ... มันคือความรู้สึกที่แทมินเคยเป็นมาก่อน
