“ผมว่าพี่นั่งตักผมจะถนัดกว่านะครับ”
แขนแกร่งกอดรัดเอวคอดของคนบนตักเอาไว้พลางใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปมาที่ต้นขาเล็กเหมือนต้องการสื่อให้รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
.. พี่แทมินเมื่อเห็นท่าทางที่เชิญชวนของน้องจงอินก็ยิ้มกรุ้มกริ่มกลับไปให้อย่างรู้กัน
มือบางหยิบเอาแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาหวังจะป้อนเอาใจ
แต่ยังไม่ทันที่ริมฝีปากหนาจะจรดลงที่ขอบแก้ว
มือพี่แทมินก็เกิดหมดเรี่ยวแรงขึ้นมากระทันหัน น้ำในแก้วก็เลยหกราดลงไปบนตัวของน้องจงอินเต็มๆ
“อุ้ย เปียกหมดเลย .. สงสัยต้องถอด”
ถึงน้ำเสียงแทมินจะฟังดูรู้สึกผิดแต่รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจนั้นมันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าแทมินแกล้งทำน้ำหกใส่คนด้านล่างชัดๆ
ร่างเพรียวของคนบนตักเริ่มขยับเปลี่ยนท่ามาเป็นนั่งคร่อมหันหน้าเข้าหาจงอิน แล้วเริ่มใช้มือลูบไล้บริเวณอกกว้างนั้นด้วยสีหน้าที่ยั่วยวน
…
เอาวะ! นั่งข้างบนก็ไม่ได้แปลว่าเป็นเคะนี่หว่า กูก็แค่ตัวเล็กกว่า!!
พี่แทมินยิ้มหวาน สายตาหิวกระหายน้องจงอินแสดงออกมาอย่างไม่ปิดบัง ...
“ชอบอ่ะ .. อยากได้”
“ผมก็อยากโดนจะแย่แล้วครับ ..”
อุต๊ะ!! มีความอ่อย! O__O! ในเมื่อเปิดเผยกันขนาดนี้แล้วจะต้องรอให้ใครมาตัดริบบิ้นอีกล่ะ!
พี่แทมินทนความยั่วของน้องจงอินไม่ไหวแล้วจริงๆ พี่ขอเปิดงานเองเลยก็แล้วกัน!
เสื้อกั๊กตัวนอกและสีเชิ้ตแขนยาวที่จงอินสวมใส่ถูกคนที่นั่งคร่อมอยู่ถอดออกจนหมด
จงอินไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งเฉยๆให้แทมินเป็นคนจัดการเองทุกอย่าง
เห็นแบบนี้มันก็น่ารักดีเหมือนกันที่มีคนๆนึงมาพยายามทำอะไรกับตัวเขาด้วยความตั้งใจขนาดนี้
…
แทมินกับแบคฮยอนเริ่มจีบจงอินกับชานยอลตั้งแต่ที่ร่างสูงทั้งสองคนพึ่งจะเข้ามาตอนมอ.4 ใหม่ๆ นี่มันก็ประมาณหนึ่งปีแล้วที่คนหน้าหวานพยายามตามตื้อเขามาโดยตลอด
ไม่ใช่ว่าจงอินไม่รู้ ไม่ใช่ว่าจงอินไม่สนใจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่แทมินทำจงอินรับรู้ทุกอย่าง
ทั้งเรื่องที่ชอบซื้อขนมมาวางไว้ให้บนโต๊ะเรียน ทั้งเรื่องที่คอยตามติดชีวิตของเขาในโรงเรียน
มันเป็นแบบนี้มาตลอดโดยที่แทมินไม่เคยเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นเลย ..
ร่างเล็กนั่งมองหน้าจงอินอย่างใช้ความคิดว่าควรจะทำอะไรต่อดี
แววตาที่แอบสั่นไหวมันทำให้จงอินรู้ว่าแทมินกำลังประหม่า
ถึงจะทำใจกล้าเป็นคนอยากเริ่มแต่คนอย่างแทมินน่ะไม่มีทางเป็นคนควบคุมได้หรอก..
มือหนากระตุกที่เสื้อกั๊กของแทมินเบาๆเมื่อเห็นว่าร่างเล็กยังนั่งนิ่งไม่ยอมถอดมันออกสักที
“ไม่ถอดหรอ?”
“ถอดสิ ถอด”
น้องจงอินถามแบบนี้มีหรือที่พี่แทมินจะไม่ถอด
มือเรียวจัดการถอดเสื้อกั๊กของตัวเองออก ตามด้วยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแล้วสะบัดมันทิ้งลงไปกองรวมกับเสื้อผ้าก่อนหน้านี้
เมื่อผิวขาวๆปรากฏให้เห็นตรงหน้า
จงอินก็ไม่รอช้าที่จะส่งมือเข้าไปสัมผัสมัน… มือหยาบลูบไล้ไปมาตรงเอวเล็กคอด
ร่างกายที่ดูบอบบางหน้าทะนุถนอมมันทำให้จงอินอยากจะดึงเข้ามากกอดแน่นๆแล้วเป็นฝ่ายทำอะไรต่อมิอะไรเสียเอง
แต่ร่างสูงก็ต้องยับยั้งชั่งใจเอาไว้ก่อนเพราะมันยังไม่ถึงเวลา
แทมินพยายามจะเริ่มเล้าโลมอีกฝ่ายอย่างที่เคยดูในคลิปโป๊ที่โหลดเก็บไว้ในโทรศัพท์
... นิ้วเรียวเชยปลายคางของจงอินขึ้นมาแล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปประกบจูบอย่างกล้าๆกลัวๆ
ไม่ใช่ว่าแทมินไม่เคยนะ แทมินเคยมีแฟนทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายนั่นแหละ
เคยมีอะไรกันด้วยและแทมินก็เป็นฝ่ายรุกมาโดยตลอดแต่ถ้าถามว่าแทมินทำเก่งมั้ย ..
แทมินก็ขอตอบแบบอายๆเลยนะ ว่าไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ T__T
“อ๊ะ!”
ร่างเล็กสะดุ้งตกใจเมื่อนิ้วของจงอินสะกิดเข้าที่ยอดอกสีสวยก่อนจะออกแรงกดขยี้ลงมา
แทมินขมวดคิ้วน้อยๆอย่างนึกสงสัยว่ามันเป็นหน้าที่ของเขาไม่ใช่หรอที่ต้องเค้นนมน้องจงอินอ่ะ
- - แต่ก็ช่างเถอะ
เดี๋ยวพี่แทมินค่อยจัดชุดใหญ่ให้เลยทีเดียว!!
แขนเรียวยกขึ้นมาคล้องคอคนด้านล่างเอาไว้หลวมๆพลางขยับเปลี่ยนองศาใบหน้าหน้าเพื่อที่จะจูบให้ดูดดื่มขึ้น
ปลายลิ้นร้อนทั้งสองเกี่ยวกวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งดูดทั้งดึงต่อสู้กันอยู่อย่างนั้นจนแทมินชักจะหายใจไม่ทันต้องถอนใบหน้าออกมาเก็บเกี่ยวเอาออกซิเจนเข้าปอด
“น้องจงอินน่ารักจัง แฮ่กๆ” เอ่ยชมร่างสูงเสียงหวานทั้งที่ตัวเองยังนั่งหอบอยู่
“พี่แทมินก็หล่อ ..”
คนร่างเล็กที่มั่นใจในความแมนของตัวเองพอถูกชมว่าหล่อก็ยิ่งหลงตัวเองมากขึ้นอีกเท่าตัว
ใบหน้าสวยก้มลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอแกร่งอยากจะโชว์ความแมนให้จงอินได้ประทับใจ ซึ่งจงอินก็ช่วยเอียงคอไปอีกข้างเพื่อให้คนตัวเล็กไซร้ได้สะดวก
แขนเรียวที่คล้องคอจงอินเปลี่ยนเป้าหมายมายุ่มย่ามอยู่ตรงแถวๆหัวเข็มขัดเพื่อจะหาทางเอามันออก
ในขณะที่ริมผีปากก็ยังทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
รอยแดงเป็นจ้ำๆเด่นชัดขึ้นมาทั่วทั้งลำคอแกร่ง
แทมินเงยหน้าขึ้นมาดูผลงานตัวเองแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความภูมิใจที่สามารถตีตราเป็นเจ้าของน้องจงอินได้แล้ว
“พร้อมจะโดนพี่ทลายซิงหรือยัง?” สายตาเจ้าชู้โลมเลียไปทั่วใบหน้าหล่อหวังจะให้จงอินเขินอายที่ถูกตัวเองมองด้วยสายตาแบบนี้
ซึ่งจงอินก็มองว่ามันตลก
“จัดไปครับ ขอแบบหนักๆ”
“จะไหวหรอ เอาแบบเบสิคๆก่อนมั้ย? ของพี่มัน ..
ไม่ธรรมดานะ หึหึ”
ทำหน้าหื่นๆอวดอ้างสรรพคุณตัวเองอย่างมั่นใจ ..
ว่าแล้วก็งัดออกมาโชว์กันแบบจะๆให้ได้เห็นกันไปเลยดีกว่าว่าของใครจะเป็นมังกรผงาดแล้วของใครจะเป็นหนอนชาเขียว!
พ่อแม่พี่ให้มาเยอะพี่มั่นใจ!!.
แทมินจัดการปลดเข็มขัดของจงอินออกตามด้วยปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปลงมาให้สุด
.. พี่แทมินขอสัมผัสของน้องจงอินให้เป็นบุญมือหน่อยน๊า
><
ดี๊ด๊าอยู่ในใจก่อนจะล้วงมือเข้าไปเค้นคลึงส่วนที่น่ารักของน้องจงอินผ่านกางเกงชั้นในสีขาวสุดเซ็กซี่ที่น้องจงอินใส่อยู่
… ดวงตาคู่สวยแอบเบิกกว้างนิดๆพร้อมกับปากที่เม้มเข้าหากันโดยอัตโนมัติ
เอิ่ม .. นี่มันขยายสุดหรือยัง .. น้องจงอินช่วยตอบดังๆให้พี่ชื่นใจหน่อยครับ
TT
“เอ่อ .. นี่มันสุดแล้วใช่มั้ยอ่ะ”
“ยังได้อีกเยอะครับ”
จ้า .. คำตอบของน้องจงอินเล่นเอาพี่แทมินอยากจะมุดดินหนีกันเลยทีเดียว
... อีแทมินเคยมั่นใจมาตลอดนะว่าของตัวเองก็บิ๊กบึ้มไม่แพ้ใครแต่ทำไมวันนี้ถึงได้รู้สึกว่ามัน
.. เห้อ ช่างเถอะ T^T
“อ่อ ซ่อนรูปเหมือนกันนะเราอ่ะ”
“แล้วของพี่แทมินล่ะครับ” จงอินแกล้งทำหน้าใสซื่อ
เอียงคอน้อยๆมองหน้าแทมินด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“กะ ก็พอๆกันแหละครับ”
พอๆกันก็เหี้ยล่ะ!! จริงอยู่ที่ของแทมินก็เป็นมังกรผงาด แต่มันคงจะเป็นมังกรที่ยังโตไม่เต็มวัย
.. ส่วนของจงอินคือโตเป็นหนุ่มแล้วแถมยังบานสะพรั่งพร้อมออกสนามรบเต็มที่ ..
ข้ามเรื่องนี้ไปก็แล้วกันเพราะต่อให้ของน้องจงอินจะใหญ่ขนาดไหนคนสอดใส่ก็คือพี่แทมินคนนี้อยู่ดี
^^
ริมฝีปากอิ่มประกบจูบลงไปบนปากของจงอินอีกครั้ง
ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปกวาดต้อนอยู่ในโพรงปากของคนร่างสูงด้วยความร้อนแรง
มือที่ล้วงอยู่ในกางเกงค่อยๆจับเอาสิ่งที่กำลังเคล้นคลึงให้ออกมาเผชิญกับโลกกว้าง
ทันทีที่ส่วนนั้นของจงอินโผล่พ้นออกมา แทมินก็ผละจูบออกแล้วก้มลงไปมองสิ่งที่อยู่ในมือก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มแบบมีเลสนัยให้จงอินไปหนึ่งที
คนตัวเล็กลุกออกจากตักของร่างสูงแล้วย่อตัวลงไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าจงอิน
จับขายาวๆของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ให้แยกออกกว้างก่อนที่จะแทรกตัวเองให้เข้าไปนั่งอยู่ตรงกลางหว่างขานั้น
…
สิ่งที่พองผงาดอยู่ตรงหน้ามันกำลังล่อตาล่อใจพี่แทมินคนแมนเป็นอย่างมาก
ร่างเล็กสบตากับจงอินที่กำลังมองมาอีกครั้งก่อนที่จะก้มลงมาประคองสิ่งที่กำลังขยายตัวอยู่เข้าช่องปากไป
.. บอกแล้วว่าพี่แทมินดูคลิปมาเยอะ!!
จงอินขมวดคิ้วน้อยๆด้วยความแปลกใจ
ไม่คิดว่าพี่แทมทลายซิงของเขาจะจัดหนักจัดเต็มให้ถึงขนาดนี้ .. ถือว่าเด็ดใช้ได้!!
ร่างเล็กเอามือขึ้นมาช่วยประคองในส่วนที่ปากของตัวเองครอบลงไปได้ไม่หมด
ขยับรูดขึ้นรูดลงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของจงอินให้เสียวมากยิ่งขึ้น ลิ้นเล็กไร้เล็มไปตามความยาวของแกนกายใหญ่โต
ใช้ปลายลิ้นละเลงลงไปหยอกล้อที่ส่วนหัวมนๆ ดูดดุนมันอยู่สักพักแล้วค่อยครอบปากลงไปอีกครั้ง
..
“อื้ม .. แทม ”
เสียงทุ่มต่ำครางออกมาอย่างลืมตัวซึ่งแทมินก็ไม่ทันได้ฟังเพราะมัวแต่สนใจสิ่งที่อยู่ในปาก
มือหนารวบผมที่มันลงมาบดบังใบหน้าแสนหวานขึ้นเพื่อจะมองสิ่งที่แทมินกำลังทำอยู่ให้ชัดๆ
ออกแรงกดหัวกลมที่ก้มๆเงยๆอยู่ให้จมลึกเข้าไปอีกจนแทมินแทบจะสำลักเพราะปากของตนมันเล็กเกินกว่าที่จะครอบครองเข้าไปทั้งหมดได้
คนตัวเล็กอมๆดูดๆอยู่อย่างนั้นจนมันขยายตัวคับเต็มปากก็เริ่มจะทำต่อไม่ไหวจึงค่อยๆผละปากออกมาจากมัน
อื้อหืออ …. ถ้าใครโดนของน้องจงอินทิ่มนะมึ๊งงงง
พนันได้เลยว่าช่วงล่างคงจะระบมไปสามวันสามคืนแน่ๆ!!!
คนที่เป็นฝ่ายโดนกระทำมาตั้งแต่แรกเริ่มจะมีสีหน้าและแววตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม
จงอินกดยิ้มมุมปากเพราะเวลาโชว์พาวของแทมินมันหมดลงแล้ว
หลังจากนี้มันเป็นเวลาของเขาที่จะต้องสร้างฉายาใหม่ให้พี่แทมิน … จาก ’พี่แทมทลายซิง’ จะต้องกลายเป็น ‘พี่แทม(โดน)ทลายซิง’ ในอีกไม่ช้านี้ !!
“ไปที่โซฟากัน”
“น้องจงอินพร้อมแล้วหรอ?”
“พร้อมนานแล้ว”
“โอเค งั้นเดี๋ยวพี่อุ้มไปเอง ><”
พี่แทมินยิ้มแป้น
เก็บส่วนนั้นของน้องจงอินเข้าไปในกางเกงให้เรียบร้อยก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าจะช้อนคนที่นั่งอยู่ขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าหญิง
แขนใหญ่ๆของน้องจงอินก็ยกขึ้นมาคล้องเกี่ยวไว้ที่ต้นคอของพี่แทมินอย่างแน่นหนา
รอเวลาที่ตัวเองจะลอยขึ้นจากพื้นเก้าอี้ …
ตูดของน้องจงอินลอยขึ้นมาจากเก้าอี้ที่นั่งประมาณสามเซ็นก่อนจะถูกปล่อยลงไปกระแทกซ้ำที่รอยเดิมเป๊ะ
“อุ้มไม่ไหวหรอ ..?”
จงอินแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าแทมินไม่มีทางอุ้มตัวเองได้
คนที่อยากจะทำหน้าที่เป็นสุภาพบุรุษเริ่มจะหน้าเสียเพราะออกแรงเท่าไหร่น้องจงอินก็ไม่ยอมลอยติดมือขึ้นมาเลย
…
เชี่ยเอ้ย! ทำไมน้องจงอินตัวหนักจังวะ!
ขนาดไอ้แบคฮยอนอ้วนๆแบบนั้นเขายังเคยอุ้มมันได้เลย ถึงสุดท้ายจะหน้าทิ่มลงไปกลิ้งด้วยกันทั้งคู่ก็เถอะ!!
“ไหวสิ อุ้มไหวแน่ๆ! ขอพี่ลองอีกทะ เห้ยยย!”
“เดี๋ยวอุ้มไปเอง”
“ไม่ต้องๆ เห้ย ปล่อยยๆๆ!”
จงอินขี้เกียจจะเสียเวลาไปมากกว่านี้เลยดันแทมินออกแล้วใช้แขนที่แข็งแรงกว่าช้อนคนตัวเล็กขึ้นมาอุ้มพาเดินไปที่โซฟาซะเอง
..แทมินถูกโยนลงที่โซฟาตัวนิ่มพร้อมกับจงอินที่ตามลงไปทาบทับแทบจะทันที
จงอินตอนนี้ดูไม่เหมือนน้องจงอินคนน่ารักที่นั่งเชื่องยอมให้พี่แทมินลวนลามอยู่เมื่อกี้นี้เลยสักนิด
…
“ทำไมเอาท่านี้อ่ะ พี่ว่ามันแปลกๆนะ น้องจงอินลงมาอยู่ข้างล่างเถอะ”
แทมินเริ่มจะตะหงิดๆในใจว่าทำไมตัวเองถึงไม่ได้เป็นคนคร่อมอยู่ข้างบนแต่กลับต้องมาโดนคร่อมทับอยู่ข้างล่าง
แถมน้องจงอินตอนนี้ก็ทำหน้าแปลกๆซะจนพี่แทมินแอบขนลุก
“เอาท่านี้แหละ ง่ายดี”
“อ๋อ น้องจงอินจะขึ้นให้พี่ใช่มั้ย? ถ้างั้นก็โอเค”
“หึ”
ไม่มีคำตอบจากคนที่ทาบทับอยู่ด้านบนมีเพียงเสียงหัวเราะในลำคอและสายตาเจ้าเล่ห์ที่มองมา
ข้อมือเล็กทั้งสองข้างถูกกดลงไปกับโซฟานิ่มป้องกันไม่ให้คนใต้ร่างดิ้นหนีไปไหนก่อนที่จงอินจะโน้มตัวลงไปมอบจูบที่แท้จริงให้
… ที่จูบกันไปก่อนหน้านี้
จงอินก็แค่จูบหยอกเล่นเฉยๆ
ขนาดไม่ได้ร้อนแรงอะไรมากมายพี่แทมินคนหล่อยังนั่งหอบแฮ่กๆได้ขนาดนั้น
แล้วถ้าเกิดมาโดนอะไรที่มากกว่าจูบพี่แทมินจะอ่อนระทวยขนาดไหน น้องจงอินไม่อยากจะคิด
.. ไม่อยากจะคิดเพราะว่าอยากจะเห็นของจริงเลยมากกว่า!!
จงอินไล่ดูดหนักๆที่ริมฝีปากด้านนอกสลับพลัดเปลี่ยนไปมาทั้งบนและล่างโดยที่แทมินไม่มีโอกาศจะต่อสู้อะไรกลับไปได้เลย
แรงดูดจากร่างสูงมันทำให้ปากของร่างเล็กเริ่มจะเจ่อและกลายเป็นสีแดงสด
ลิ้นสากชอนไชเข้าไปควานหาความหอมหวานทันทีที่แทมินเผยอปากออกเพื่อจะหาอากาศหายใจ
ปลายลิ้นหนาดันเบาๆที่เพดานด้านบนและกลับมาไล่ต้อนลิ้นเล็กที่กำลังหาหนทางหลีกหนีเพราะจูบที่เริ่มจะร้อนแรงเกินไป
“อื้ออ .. ”
แทมินพยายามจะหันหน้าหนีเพราะหายใจไม่ทันของจริง
ทำไมน้องจงอินถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้
จูบนี้รอบนี้มันแตกต่างจากจูบที่เขาเป็นคนเริ่มเมื่อตอนอยู่ที่โต๊ะอาหารลิบลับ
“อื้อ อื้ออ ..”
ร่างสูงค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งให้แทมินได้พักหายใจก่อนที่จะขาดอากาศหายใจตายไปจริงๆแต่ริมฝีปากหนาก็ยังไม่ออกห่างไปไหนยังคงพรมจูบแผ่วเบาซ้ำๆอยู่ที่ปากบวมเจ่อตรงหน้า
“อึก .. เมื่อกี้พี่เกือบจะตายแล้ว ..”
หน้าท้องขาวๆกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่าง
จงอินเงยหน้าขึ้นมามองคนพูดที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำนอนจ้องหน้าเขาอยู่
ร่างสูงอมยิ้มน้อยๆก่อนจะก้มลงไปจูบแรงๆอีกครั้งนึงเพื่อแกล้งให้แทมินโวยวายเล่นๆ
“เจ็บนะเว้ย!”
“หืม?” ร่างสูงเลิกคิ้วใส่เพราะแทมินขึ้นเสียงแถมยังพูดไม่เพราะใส่เขา
“เอ่อ คือ ไม่ใช่.. คือพี่พูดกับตัวเอง น้องจงอินอย่าโกรธพี่นะ T_T”
ถ้าไม่ติดว่ามือถูกกดไว้แทมินคงจะยกมันขึ้นมาตบปากตัวเองแล้วที่เผลอพูดแบบนั้นออกไป
.. แต่เมื่อกี้เขาเจ็บจริงๆนะแล้วน้องจงอินก็จูบเขานานเกินไปจริงๆ
T^T
“โกรธ”
ข้อมือที่ถูกจับไว้ถูกปล่อยให้เป็นอิสระก่อนที่จงอินจะแกล้งลุกขึ้นออกจากคนใต้ล่าง
แสร้งทำหน้าจริงๆเพื่อความสมจริง แทมินเห็นท่าทางของอีกฝ่ายแล้วใจแป้วลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่มรีบลุกขึ้นคว้ามือใหญ่ไว้ก่อนที่จงอินจะเดินหนีไป
“ไม่ๆจะไปไหน พี่ขอโทษ”
“ปล่อย” จงอินมองมือตัวเองที่ถูกจับไว้แล้วมองย้อนขึ้นไปจ้องหน้าแทมินที่ทำหน้าเหมือนโลกกำลังจะแตก
“ไม่.. พี่ขอโทษ อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ ..ขอโทษอ่ะ งืออ จะให้พี่ทำไรพี่ยอมทุกอย่างเลยTT”
“ยอมทุกอย่าง?” ข้อเสนอหน้าสนใจขนาดนี้มีหรือที่คิมจงอินจะไม่รับมันไว้ ..
“ใช่ ทุกอย่างเลย เรามาทำกันต่อเถอะ TT”
“งั้นก็อยู่เฉยๆ ห้ามดิ้น ห้ามโวยวาย ห้ามขัดขืน ทำตัวให้น่ารักๆ .. ทำได้มั้ย?”
ไอ้ข้อห้ามทั้งหลายนี่แทมินยังพอเข้าใจนะ
แต่ไอ้ทำตัวให้น่ารักๆนี่มันหมายความว่ายังไงกัน -____-
“ทำไม่ได้อ่ะ พ่อแม่กับป้าข้างบ้านชอบบอกว่าพี่น่าหล่อ
พี่คงไปสายน่ารักไม่ได้หรอก ..”
ผิดที่จงอินเองแหละที่พูดไม่คิด -*- เรื่องทำตัวให้น่ารักเนี่ยแทมินไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย
แค่นั่งเฉยๆหรือต่อให้ทำตัวเกรียนๆแทมินก็น่ารักอยู่แล้ว แต่ไอ้คำชมจากป้าข้างบ้านนี่จงอินไม่เห็นด้วยนะ
เพราะพี่แทมินไม่ได้น่าหล่อ พี่แทมินน่าล่อต่างหาก!!
“ช่างเถอะ อยู่เฉยๆไปก็แล้วกัน”
ไม่รอให้แทมินพูดอะไรที่ไร้สาระออกมาอีกจงอินก็กลับลงไปประชิดตัวร่างเล็กอีกครั้ง
แทมินถูกดันให้นอนราบลงไปกับโซฟาก่อนที่ร่างสูงจะจัดการถอดกางเกงที่ยังอยู่บนร่างกายแทมินให้ออกไป
คนตัวเล็กนอนหน้าแดงแปร๊ดด้วยความอายเพราะบ็อกเซอร์ลายแมนๆที่ใส่มาวันนี้มันทำให้น้องจงอินต้องจ้องหน้าเขาด้วยสายตาประหลาด
“โดเรม่อน?”
“ไม่ใช่ของพี่นะ.. คือเมื่อคืนพี่ไปนอนบ้านไอ้แบคมาเลยยืมของมันมาใส่
ปกติของพี่จะเป็นลายดราก้อนบอล”
ไอ้ชิปหายเอ๊ยย! ดีนะที่ลายคิดตี้ยังไม่ได้ซักไม่งั้นวันนี้กูต้องใส่มันมาแน่ๆ! แค่โดเรม่อนนี่ก็แทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว … โอ้ยยย แม่นะแม่! ซื้อแต่ลายปัญญาอ่อนมาให้ไม่เกรงใจหน้าตาลูกชายหล่อๆคนนี้เลย T^T
“เท่ห์ดีนะ ลายดราก้อนบอล”
“ใช่มะ พี่ก็ชอบ”
“หึหึ”
จงอินจบบทสนทนากับคนติ๊งต๊องเพียงเท่านี้ ร่างสูงทาบทับกายลงไปจูบเบาๆที่ปากเจ่อนั้น
แล้วค่อยเคลื่อนใบหน้าไปที่ซอกคอขาวๆแทน
แทมินอยากจะร้องท้วงเหลือเกินว่านี่มันหน้าที่ของเขาไม่ใช่หรือไง
แต่ความที่กลัวจะไม่ได้แอ้มคนข้างบนแทมินเลยต้องเก็บคำถามนี้ไว้ในใจแล้วนอนนิ่งๆรอเวลาที่จะได้เผด็จศึกน้องจงอินของจริงสักที
“อื้มม ดูดแรงๆเลย พี่อยากเห็นรอยที่น้องจงอินทำ”
จงอินแทบจะหลุดหัวเราะออกมากับคำพูดที่ตรงเกินไปของแทมิน
นี่ถ้ายังไม่เลิกฮาเขาจะหมดอารมณ์ทำแล้วนะ
“หยุดพูดแล้วนอนครางเฉยๆก็พอ”
“ -________-“
นี่พี่แทมินพูดมากไปหรอ .. แล้วทำไมพี่แทมินต้องนอนครางด้วยอ่ะ
น้องจงอินเข้าใจอะไรผิดป่าววะ?
รอยสีแดงจางๆเกิดขึ้นทั่วทั้งลำคอระหงส์
จงอินทั้งขบทั้งเม้มสร้างรอยรักตามที่อีกคนร้องขอ ปลายจมูกโด่งดันปลายคางแหลมให้เงยขึ้นเพื่อที่จะสูดดมความหอมหวานของร่างกายเล็กที่เขาเองก็ชอบมาเป็นปีๆแล้วเหมือนกัน
มือใหญ่ลูบไล้ไปตามผิวเนียนลากผ่านหน้าท้องแบนราบขึ้นมาที่ยอดอกสีหวานใช้นิ้วหัวแม่มือบดขยี้มันลงไปจนคนตัวเล็กต้องร้องครางไม่เป็นภาษา
“อ๊าา ยะ อย่า! อื้ออ”
ยิ่งแทมินร้องจงอินก็ยิ่งสะกิดดึงเล่นจนมันแข็งขืนเป็นไตขึ้นมา
ริมฝีปากอุ่นชื่นค่อยๆพร่ำจูบจากซอกคอลงมาเรื่อยๆจนถึงแผ่นอกขาวก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียเบาๆที่ตุ่มสีสวยนั้นแทนการใช้นิ้ว
แทมินหลับตาปี๋เพราะไม่สามารถทนดูภาพตรงหน้าได้ มือบางปัดป่ายไปทั่วเหมือนต้องการหาที่ยึดเหนี่ยว
สุดท้ายก็จบลงที่แผ่นหลังของคนตัวสูง
“อื้ออ ฮื่อ มัน ..”
“เสียวหรอแทม”
“อื้อ .. ห๊ะ”
ดวงตาหรี่ปรือมองจงอินด้วยความสงสัยเพราะได้ยินไม่ชัด
มือที่จิกระบายอยู่ที่แผ่นหลังเปลี่ยนมาประคองใบหน้าหล่อที่ซุกอยู่ที่อกของตัวเองให้ขึ้นมาคุยกันดีๆ
“ระ เรียกว่าไงนะ”
“แทม”
ตาคมจ้องลึกเข้าไปในแววตาที่สั่นไหวของแทมิน
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปจูบแผ่วเบาที่หน้าผากเนียนแล้วกระซิบบอกคำที่แทมินเคยพูดกับเขามาก่อนแล้ว
“ชอบอ่ะ อยากได้”
สิ้นเสียงกระซิบร่างสูงก็กลับมามอบจูบแสนหวานให้คนตัวเล็กด้วยความนุ่มนวลต่างจากจูบที่ผ่านมา
แทมินยังเบิกตากว้างเพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พึ่งได้ยิน
น้องจงอินหมายความว่ายังไง? น้องจงอินก็ชอบพี่แทมินหรอ?
ร่างสูงผละตัวออกมาแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าที่ยังหลงเหลืออยู่บนร่างกายตัวเองและแทมินออก
สองร่างเปลือยเปล่ากลับมาแนบชิดกันอีกครั้งโดยที่แทมินก็ยังอยู่ด้านล่างเหมือนเดิม
มือหนาคว้าเอาส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กมากุมไว้แล้วขยับรูดขึ้นรูดลงอย่างเป็นจังหวะ
นิ้วหัวแม่มือกดลงไปที่ส่วนหัวมนๆที่ตอนนี้เริ่มจะมีน้ำสีใสปริ่มออกมานิดๆ
“อ๊าาา อื้อ .. น้องจงอิน”
เสียงหวานครางลั่น โน้มลำคอแกร่งให้ลงมาประกบปากกับตัวเอง
ลิ้นเล็กสอดเข้าไปในโพรงปากของร่างสูงหวังจะเป็นฝ่ายควบคุมเกมส์ด้านบนเพราะด้านล่างถูกจงอินจองไปแล้ว
ขาเรียวยกขึ้นตั้งชันอย่างลืมตัวเพราะความหวาดเสียวปนๆกับความทรมานมันบังคับให้ร่างกายต้องบิดเร้า
“โอ้ยย! ..เจ็บ! ไม่เอา ไม่ … เจ็บ!”
แทมินรีบผลักจงอินออกไปพร้อมกับร้องเสียงหลงเมื่อจงอินเลิกยุ่งกับส่วนอ่อนไหวแล้วหันมาสนใจช่องทางรักด้านหลังแทน
สองนิ้วที่กดเข้ามาทำเอาแทมินยู่หน้าด้วยความเจ็บ
“ถ้าไม่เปิดทางก่อน มันจะเจ็บมากนะ”
จงอินชักนิ้วเข้าออกอย่างมีชั้นเชิงหมุนคว้านเพื่อจะขยายช่องทางรักให้กว้างขึ้น
แทมินจะได้ไม่เจ็บมากเวลาที่โดนร่างกายของเขา
ข้อมือเล็กถูกรวบไว้ด้วยมือใหญ่เพียงมือเดียวเพราะแทมินเริ่มจะทุบตีลงมา
“ไม่เอา ..แบบ.. นี้.. อื้อออ”
“อย่าดื้อ”
“..
ไอ้บ้า .. เอาออกไป อ๊าา อย่าา!”
นิ้วที่สามถูกส่งเข้าไปทันทีที่แทมินพูดไม่เพราะ
จงอินจับขาเรียวให้แยกออกกว้างแล้วย้ายตัวเองไปนั่งตรงกลางหว่างขานั้น
นิ้วใหญ่สามนิ้วขยับเข้าออกถี่ๆเพื่อเป็นการลงโทษเด็กดื้อ
“พี่ .. ไม่ใช่เคะ .. อย่า อื้ออ”
ร่างสูงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
เห็นทีเขาจะต้องปรับทัศนคติของแทมินหน่อยแล้วมั้ง .. จงอินถอนนิ้วทั้งสามนิ้วออกจากช่องทางด้านหลังทั้งที่มันยังไม่ขยายเท่าที่ควร
แกนกายใหญ่โตค่อยๆดันเข้าไปแทนที่นิ้วที่พึ่งจะถอนออกมา ..
เพียงแค่ส่วนหัวที่แทรกเข้าไปน้ำตาของแทมินก็ไหลพรากออกมาด้วยความเจ็บปวด
“อ๊าาา .. เจ็บบบบบบบบ!!”
แทมินร้องลั่นห้อง ช่องทางที่ไม่เคยถูกใครล่วงล้ำมาก่อนมันยังไม่พร้อมที่จะให้สิ่งแปลกปลอมสอดแทรกเข้ามา
เขาเจ็บมากจริงๆ
หมดแล้ว .. ความซิง
ความแมนที่รักษามาตลอดทั้งชีวิต น้องจงอินมาพรากมันไปหมดแล้ว T__T
“ทำไมทำกับพี่แบบนี้ ฮืออ”
น้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตากลมโตอย่างอย่างไม่นึกอายว่าจงอินจะมองยังไง
แกนกายที่ใส่เขามาแทมินทำใจยอมรับมันไม่ได้จริงๆ… ทำไมคดีมันถึงพลิกได้เลวร้ายขนาดนี้! จากที่ตอนแรกเขาเป็นฝ่ายเริ่มต้นแล้วทำไมจุดจบมันถึงได้ลงเอยแบบนี้กัน ..
“ไม่ร้องนะครับคนดี .. เรารักกันไม่ใช่หรอ หืม”
เอื้อมมือไปปาดน้ำตาที่แก้มใสอย่างอ่อนโยน
แค่เห็นแทมินร้องไห้ จงอินก็แทบจะเป็นบ้าเพราะคนตัวน้อยในเวลานี้ดูน่าสงสารเหลือเกิน
.. จงอินไม่ได้คิดจะมาหลอกฟันแทมินแล้วชิ่งนะ
เขาก็แค่อยากให้แทมินรู้จุดยืนที่แท้จริงของตัวเอง อยากให้แทมินเลิกทำตัวแบบนี้ เพราะเขาอยากจะคบกับแทมินแบบจริงๆจังเสียที
“ฮึก ..ทำไมถึงโกหกพี่ ทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่แรกว่า .. โอ้ยย! ไอ้เหี้ยเจ็บบบ!”
จงอินอาศัยจังหวะที่อีกคนเผลอรีบดันแกนกายที่ค้างไว้เข้าไปจนสุดด้วยความรวดเร็ว
กายหนาโน้มลงไปจูบปลอบคนตัวเล็กด้วยความสงสาร
รู้ว่าเจ็บมากแต่ถ้าจะให้จงอินหยุดตอนนี้ก็เป็นไปไม่ได้เหมือนกัน
“อื้อ ออกไป” แทมินไม่ยอมง่ายๆพยายามหันหน้าหนีไปมา
มือบางก็คอยดันอกของอีกคนเอาไว้ไม่อยากให้จงอินเข้ามาไกล้ได้มากกว่านี้
“ไม่ดื้อนะ ฟังก่อน อยู่นิ่งๆแปปนึง”
“ไม่ ออกไป ..มันเจ็บนะ ฮือออ”
“ไหนว่าชอบน้องจงอินไง มองสิ นี่น้องจงอินของพี่แทมินไง”
เหมือนคำว่าน้องจงอินมันจะสะกดทุกอย่างให้แทมินต้องหยุดดิ้นแล้วหันกลับมามอง
ใบหน้าสวยยังมีคราบน้ำตาเปื้อนอยู่เต็มหน้า
“… น้องจงอิน”
“พี่แทมินเป็นเด็กดีได้มั้ยครับ หยุดร้องไห้ได้มั้ย
คนแมนเค้าไม่ขี้แยกันนะ”
จงอินพยายามพูดกล่อมให้แทมินเลิกกังวล..
ที่แทมินโวยวายไม่ฟังอะไรอยู่แบบนี้ก็เพราะแทมินยึดติกับนิสัยของตัวเองมากเกินไป
คอยเป่าหูตัวเองตลอดเวลาว่าหล่อ ว่าเท่ห์ ว่าแมน
ทั้งที่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยสักนิด
“รักพี่แทมินนะ รักมานานแล้ว ได้ยินรึป่าว ..”
จูบซ้ำๆลงบนริมฝีปากอิ่มพลางเริ่มใช้มือลูบไล้ไปตามสัดส่วนต่างๆของร่างกายเล็ก
..
แทมินเหมือนตกอยู่ในภวังค์กับคำบอกรักของคนตรงหน้า ในหัวตอนนี้มันเบลอซะจนไม่รู้สึกตัวว่าจงอินเริ่มจะขยับกายช้าๆ
“ขอได้มั้ย ..”
ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาแต่แทมินกลับพยักหน้าน้อยๆให้แทนคำตอบ
เพียงแค่นี้จงอินก็รู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาสิบลูกออกจากอกได้แล้ว … จงอินส่งยิ้มอบอุ่นไปให้ครั้งนึงก่อนจะเริ่มขยับกายที่แช่ค้างอยู่ให้แรงขึ้นทีละนิด
“อื้ม”
อาจเป็นเพราะว่าร่างสูงค้างไว้นานจนช่องทางมันขยายปรับสภาพได้แล้วแทมินถึงไม่โวยวายเพราะความเจ็บเหมือนในตอนแรก
.. จงอินซุกหน้าหน้าลงไปไซ้สร้างรอยรักสีแดงระเรื่อไปทั่วทั้งลำคอและแผ่นอกเล็ก
ออกแรงกระแทกให้แรงขึ้นเพราะแทมินกำลังเคลิ้มหนัก
ดวงตาหรี่ปรือมองมาที่จงอินอย่างสื่อความหมาย
“อื้มม ม อ่า” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นจนสุดคอเมื่อจงอินกระแทกถี่ขึ้น
อกขาวแอ่นขึ้นมายั่วยวนสายตาจนจงอินอดที่จะลงไปดูดดื่มมันไม่ได้
“… เจ็บ “
“อ่า ขอโทษ จะทำเบาๆนะ”
มือใหญ่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของแทมินเป็นรอบที่สอง
ช่วยขยับรูดขึ้นลงเพราะมันสั่นระริกไกล้จะปลดปล่อยเต็มที
หน้าท้องแบนราบหดเกร็งเป็นระยะยามที่รู้สึกเสียวขึ้นมา ช่วงล่างที่เชื่อมกันอยู่กระทบเข้าหากันจนเกิดเสียงเบาๆพาลให้อารมณ์ร้อนๆพุ่งทยานขึ้นสูง
“จะเสร็จแล้วหรอ ..”
“อื้ม เร็วจัง จะไม่ไหวแล้ว อ่า” แทมินจิกเล็บลงที่ต้นแขนของจงอิน
มือหนาเร่งขยับรูดให้เร็วขึ้นเพื่อที่แทมินจะได้ปลดปล่อยออกมา
“อ้าาา”
ในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเปรอะเต็มมือของจงอิน
ร่างเล็กหมดเรี่ยวแรงมือไม้อ่อนระทวยห้อยลงไปที่ข้างโซฟา จงอินถอนแกนกายออกมาชั่วครู่
ประคองคนตัวเล็กขึ้นมาแล้วจับให้พลิกให้แทมินนอนคว่ำหน้าลงไป
สะโพกมนยกขึ้นมาให้อยู่ในระดับที่จงอินจะใส่เข้าไปได้ พอจัดท่าจัดทางเสร็จก็จับลำแท่งใหญ่เข้าไปในห่วงสีสวยอีกครั้ง
“อื้ออ .. น้องจงอิน”
แทมินแนบหน้าลงกับโซฟา สะโพกบางแอ่นขึ้นรองรับกายหนาครั้งแล้วครั้งเล่า
ฟันซี่เล็กกัดอยู่ที่ริมผีปากล่าง ร้องซี้ดซ้าดเบาๆให้ได้ยินอยู่คนเดียว
“ฟิตจัง”
มือใหญ่ที่จับอยู่ที่เอวคอดดึงร่างเล็กให้เข้ามารับแรงกระแทกพร้อมกับสวนกายเข้าไปถี่ๆ
ช่องทางรักของแทมินชมิบตอดรัดแกนกายใหญ่ซะจนจงอินแทบจะคลั่ง จมูกโด่งไล่สูดดมความหอมของแผ่นหลังขาวเนียน
ขบเม้มไปทั่วเพื่อสร้างรอยตีตราให้แทมิน
“อื้อ พี่เหนื่อย”
“อีกแปปนึง ..ซี้ด ด ..รัดแน่นมากเลยอ่ะแทม”
“ให้ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ โอ้ย เบาๆ!”
“จะข่มขืนจนกว่าจะเลิกแมนอ่ะ”
“ไม่มีทาง!”
“ก็ดี จะได้ข่มขืนทุกวัน .. ยิ่งตัวเล็กๆแบบนี้ทำทุกวันก็ไม่เบื่อ^^” ยิ่งคุยกันจงอินก็ยิ่งหมั่นเขี้ยว
มันมีอะไรที่ทำได้มากกว่าที่ทำอยุ่ตอนนี้มั้ย ..นี่ถ้าเข้าไปสิงร่างได้จงอินคงจะทำไปแล้ว!!
“ฮื่อ ที่แท้ก็เป็นเด็กนิสัยไม่ดี .. ไอ้น้องจงอินเด็กเปรต อ๊าา อย่าแกล้ง”
“รู้ช้าไปหน่อยนะ ถ้ารู้เร็วกว่านี้คงไม่ต้องเสียซิง ..”
“ม่ายย! อย่าพูดเรื่องนี้ T__T”
จงอินยิ้มขำที่แทมินไม่ได้ดร่าม่าเหมือนเมื้อกี้แล้ว
.. แกนกายที่กระแทกกายเข้าออกย้ำๆตรงบั้นท้ายเริ่มจะกระตุกเกร็งเพราะช่องด้านหลังของแทมินมันตอดรัดดีเหลือเกิน
จงอินซอยถี่ๆอีกหนึ่งสเต็ปเร่งให้ตัวเองไปถึงฝั่งฝันโดยเร็ว
ร่างเล็กที่โดนคนข้างหลังถาโถมใส่เข้ามาร้องครวญครางไม่เป็นภาษา
“อ่า แทมิน ..”
จงอินปลดปล่อยทั้งที่ยังฝังอยู่ในร่างกายของแทมิน
น้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาจากช่องทางสีแดงสดพร้อมๆกับร่างเล็กที่ฟุบกายลงไปนอนหอบอย่างหมดสภาพ
จงอินค่อยๆถอดถอนมันออกมาให้เบาที่สุดพราะกลัวอีกคนจะเจ็บ …
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น